Ομιλία του Tim Brown (Τίμ Μπράουν) στο TED (Technology-Τεχνολογία, Entertainment-Ψυχαγωγία, Design-Σχεδίαση)
με τίτλο:
«Δημιουργικότητα και παιχνίδι»
Μάιος 2008
Μετάφραση Joanna Mytilinaios
Επανεξέταση Jelena Kostica
«... φοβόμαστε την κρίση των συνομιλήκων μας, και ότι κατά κάποιο τρόπο ντρεπόμαστε να δείχνουμε τις ιδέες μας στους ανθρώπους που θεωρούμε ως ομότιμους μας, σε αυτούς γύρω μας Και είναι αυτός ο φόβος που μας οδηγεί στο να ήμαστε συντηρητικοί στο σκεπτικό μας. Επομένως μπορεί να έχουμε μία παλαβή ιδέα, αλλά φοβόμαστε να την μοιραστούμε με οποιονδήποτε άλλο. ........... Τα παιδιά, δεν έχουν απολύτως καμία ντροπή. Απλά δείχνουν με αρκετή ευχαρίστηση το αριστούργημα τους σε οποιονδήποτε θέλει να το δεί. Αλλά καθώς μαθαίνουν να γίνονται ενήλικοι, γίνονται πολύ περισσότερο ευαίσθητοι στις γνώμες των άλλων, και χάνουν αυτή την ελευθερία και αρχίζουν να ντρέπονται. Και σε μελέτες παιδιών που παίζουν,έχει φανερωθεί με τον καιρό,ότι τα παιδιά που νιώθουν ασφαλή, που βρίσκονται σε ένα περιβάλλον εμπιστοσύνης , είναι αυτά που νιώθουν ελεύθερα να παίξουν .......... Πριν ιδρύσει την εταιρεία IDEO, ο Ντέιβιντ (David Kelley) είπε ότι αυτό που ήθελε να κάνει ήταν να σχηματίσει μία επιχείρηση όπου όλοι οι εργαζόμενοι είναι οι καλύτεροι μου φίλοι. Τώρα,αυτό δεν ήταν μόνο μία προσωπική ικανοποίηση. Ηξερε ότι η φιλία είναι μία συντόμευση για το παιχνίδι. Και ήξερε ότι μας δίνει μία αίσθηση ικανοποίησης, και μας επιτρέπει τότε να πάρουμε τα δημιουργικά ρίσκα που χρειαζόμαστε να παίρνουμε ως σχεδιαστές. Και αυτού του είδους η απόφαση να δουλέψει με τους φίλους του -- τώρα έχει 550 από αυτούς -- ήταν αυτό που ξεκίνησε την IDEO.».
Ολόκληρο το κείμενο των υπότιτλων:
0:11
Λοιπόν αυτός ο τύπος, είναι ο τύπος με το όνομα Μπόμπ Μακίμ. Και ήταν ερευνητής της δημιουργικότητας στις δεκαετίες του 60' και 70', επίσης ήταν επικεφαλής του προγράμματος σχεδιασμού στο Στάνφορντ. Και επί της ουσίας, ο φίλος και ιδρυτής του IDEO, Ντέιβιντ Κέλεϊ, που βρίσκεται κάπου εκεί έξω, σπούδασε υπό την επίβλεψη του στο Στάνφορντ. Και του άρεσε να κάνει μία άσκηση με τους φοιτητές του όπου τους έβαζε να πάρουν ένα κομμάτι χαρτί και να ζωγραφίσουν το άτομο που καθόταν δίπλα τους, τον διπλανό τους, πολύ γρήγορα, όσο πιο γρήγορα μπορούσαν.
0:48
Και εδώ που τα λέμε, θα κάνουμε αυτή την άσκηση ακριβώς τώρα Ολοι έχετε ένα κομμάτι από χαρτόνι και ένα κομμάτι από χαρτί. Στην πραγματικότητα έχει μερικούς κύκλους πάνω του. Χρειάζομαι να γυρίσετε το χαρτί ανάποδα, θα πρέπει να βρείτε το άγραφο μέρος από την άλλη πλευρά, εντάξει? Και εκεί πρέπει να υπάρχει ένα μολύβι. Και θέλω να διαλέξετε κάποιον που έχει καθίσει δίπλα σας, και όταν πώ,πάμε,έχετε 30 δεύτερα να ζωγραφίσετε τον διπλανό σας, εντάξει ; Λοιπόν,όλοι έτοιμοι ;Εντάξει.Ξεκινήστε. Εχετε 30 δεύτερα,καλύτερα να είστε γρήγοροι. Ελάτε,αυτά τα αριστουργήματα. Εντάξει ; Σταματήστε.Εντάξει τώρα.
1:38
(Γέλια)
1:40
Ναι,πολλά γέλια.Ναι, ακριβώς. Πολλά γέλια,κάμποση ντροπή.
1:46
(Γέλια)
1:47
Ακούω μερικές, μετάνοιες ; Νομίζω ότι ακούω μερικές μετάνοιες. Ναι, ναι , πιστεύω πως πιθανότατα ακούω. Και αυτό είναι ακριβώς που συμβαίνει κάθε φορά, κάθε φορά που το κάνεις αυτό με ενήλικες. Και ο Μακίμ το ανακάλυπτε αυτό κάθε φορά που το έκανε με τους φοιτητές του. Λάβαινε ακριβώς την ίδια αντίδραση : πολλές πολλές μετάνοιες.
2:07
(Γέλια)
2:08
Και το καταδείκνυε αυτό ως απόδειξη ότι φοβόμαστε την κρίση των συνομιλήκων μας, και ότι κατά κάποιο τρόπο ντρεπόμαστε να δείχνουμε τις ιδέες μας στους ανθρώπους που θεωρούμε ως ομότιμους μας, σε αυτούς γύρω μας Και είναι αυτός ο φόβος που μας οδηγεί στο να ήμαστε συντηρητικοί στο σκεπτικό μας. Επομένως μπορεί να έχουμε μία παλαβή ιδέα, αλλά φοβόμαστε να την μοιραστούμε με οποιονδήποτε άλλο.
2:35
Εντάξει, αν λοιπόν δοκιμάσετε την ίδια άσκηση με παιδιά, δεν έχουν απολύτως καμία ντροπή. Απλά δείχνουν με αρκετή ευχαρίστηση το αριστούργημα τους σε οποιονδήποτε θέλει να το δεί. Αλλά καθώς μαθαίνουν να γίνονται ενήλικοι, γίνονται πολύ περισσότερο ευαίσθητοι στις γνώμες των άλλων, και χάνουν αυτή την ελευθερία και αρχίζουν να ντρέπονται. Και σε μελέτες παιδιών που παίζουν, έχει φανερωθεί με τον καιρό, ότι τα παιδιά που νιώθουν ασφαλή, που βρίσκονται σε ένα περιβάλλον εμπιστοσύνης , είναι αυτά που νιώθουν ελεύθερα να παίξουν.
3:15
Kαι αν ξεκινάς μία σχεδιαστική εταιρεία, ας πούμε, τότε πιθανώς να θέλεις επίσης να δημιουργήσεις, ξέρετε, ένα μέρος όπου οι άνθρωποι έχουν το ίδιο είδος ασφάλειας. Οπου έχουν το ίδιο είδος ασφάλειας ώστε να παίρνουν ρίσκα. Ισως να έχουν το ίδιο είδος ασφάλειας ώστε να παίζουν.
3:32
Πριν ιδρύσει την εταιρεία IDEO, ο Ντέιβιντ είπε ότι αυτό που ήθελε να κάνει ήταν να σχηματίσει μία επιχείρηση όπου όλοι οι εργαζόμενοι είναι οι καλύτεροι μου φίλοι. Τώρα, αυτό δεν ήταν μόνο μία προσωπική ικανοποίηση. Ηξερε ότι η φιλία είναι μία συντόμευση για το παιχνίδι. Και ήξερε ότι μας δίνει μία αίσθηση ικανοποίησης, και μας επιτρέπει τότε να πάρουμε τα δημιουργικά ρίσκα που χρειαζόμαστε να παίρνουμε ως σχεδιαστές. Και αυτού του είδους η απόφαση να δουλέψει με τους φίλους του -- τώρα έχει 550 από αυτούς -- ήταν αυτό που ξεκίνησε την IDEO.
4:14
Και τα εργαστήρια μας, όπως, νομίζω, πολλοί δημιουργικοί χώροι εργασίας σήμερα, έχουν σχεδιαστεί ώστε να βοηθούν τους ανθρώπους να νιώθουν χαλαρωμένοι. Εξοικειωμένοι με τον περιβάλλοντα χώρο, άνετοι με τους ανθρώπους που εργάζονται μαζί. Χρειάζεται παραπάνω από διακόσμηση,αλλά νομίζω ότι όλοι το έχουμε δεί αυτό, ξέρετε, δημιουργικές επιχειρήσεις συχνά έχουν σύμβολα στο χώρο εργασίας που θυμίζουν στους ανθρώπους να είναι γεμάτοι παιχνίδι και ότι είναι ένα ανεκτικό περιβάλλον. Λοιπόν έιτε είναι αυτός ο μικρός χώρος λεωφορείου για συναντήσεις τον οποίο έχουμε στα κτήρια μας στην IDEO, είτε στο Πίξαρ όπου οι σχεδιαστές κινούμενων σχεδίων εργάζονται σε ξύλινες καλύβες και διακοσμημένες σπηλιές. Η στην Googleplex όπου, ξέρετε, ότι είναι δημοφιλής για τα γήπεδα βόλε'ι' στην άμμο ακόμη και για τον τεράστιο σκελετό δεινοσαύρου με ρόζ φλαμίνγκο πάνω του. Δεν ξέρω το λόγο για τα ρόζ φλαμίνγκο, αλλά όπως και να έχει,υπάρχουν εκεί στον κήπο. Η ακόμη και στα Ελβετικά γραφεία της Google, η οποία ίσως να έχει τις πιο τρελές ιδέες από όλους. Και η θεωρία μου είναι ότι έτσι οι Ελβετοί μπορούν να αποδεικνύουν στους συνεργάτες τους από την Καλιφόρνια ότι δεν είναι βαρετοί. Ετσι έχουν την τσουλήθρα, και έχουν ακόμη και ένα πυροσβεστικό στύλο Δεν ξέρω τί κάνουν με αυτό,αλλά έχουν ένα.
5:16
Λοιπόν όλα αυτοί οι χώροι, ξέρετε,έχουν αυτά τα σύμβολα. Τώρα, το μεγάλο μας σύμβολο στην IDEO είναι στην πραγματικότητα όχι τόσο το μέρος,είναι ένα πράγμα. Και είναι βασικά κάτι που εφήυραμε πρίν λίγα χρόνια, ή δημιουργήσαμε πρίν λίγα χρόνια. Λοιπόν,είναι ένα παιχνίδι.Και λέγεται "δαχτυλικός εκτοξευστής". Και ξέχασα να φέρω ένα μαζί μου. Οπότε αν κάποιος μπορεί να φτάσει κάτω από το κάθισμα που είναι δίπλα του, θα βρεί κάτι που είναι τοποθετημένο από κάτω. Τέλεια.Αν μπορείτε να μου το δώσετε. Ευχαριστώ,Ντέιβιντ,το εκτιμώ.
5:41
Λοιπόν,αυτός είναι ένας δαχτυλικός εκτοξευστής,και θα δείτε ότι κάθε ένας από εσάς έχει ένα τοποθετημένο κάτω από το κάθισμα του. Και θα διενεργήσω ένα μικρό πείραμα.Αλλο ένα μικρό πείραμα. Αλλά πρίν ξεκινήσουμε,χρειάζομαι να φορέσω αυτά. Ευχαριστώ.Εντάξει. Τώρα,αυτό που θα κάνω είναι,θα δώ πώς -- δε μπορώ να δώ με αυτά,εντάξει. Θα δώ πόσοι από εσάς στο βάθος της αίθουσας μπορείτε πραγματικά να στείλετε αυτά τα πράγματα στη σκηνή. Λοιπόν ο τρόπος που δουλεύουν είναι, ξέρετε, απλά βάζετε το δάχτυλο σας μέσα στο αντικείμενο, τα τραβάτε προς τα πίσω,και ξεκινάτε. Λοιπόν,μην κοιτάτε πίσω.Αυτή είναι η μόνη μου συμβουλή εδώ. Θέλω να δώ πόσοι από εσάς μπορείτε να τα στείλετε αυτά τα πράγματα πάνω στη σκήνη. Ελάτε λοιπόν!Πάμε, πάμε.Ευχαριστώ.Ευχαρστώ.Ωχ. Εχω μία άλλη ιδεά.Ηθελα να -- πάμε πάλι.
6:26
(Γέλια)
6:30
Πάμε.
6:31
(Γέλια)
6:35
Ευχαριστώ,ευχαριστώ,ευχαριστώ. Οχι άσχημα,όχι άσχημα.Κανένας σοβαρός τραυματισμός έως τώρα.
6:40
(Γέλια)
6:44
Kαλώς,έρχονται ακόμη από εκεί πίσω ακόμη έρχονται. Κάποιοι από εσάς δεν τα έχετε ακόμη εκτοξεύσει. Δεν μπορείτε να καταλάβετε πώς να το κάνετε,ή τί; Δεν είναι τόσο δύσκολο.Τα περισσότερα από τα παιδιά σας βρίσκουν πώς να το κάνουν αυτό. στα πρώτα 10 δεύτερα,όταν το κρατήσουν. Εντάξει.Αρκετά καλά,αρκετά καλά. Εντάξει,καλώς.Ας -- υποθέτω καλύτερα... Καλύτερα να τα βγάλω αυτά από τη μέση διαφορετικά θα στραβοπατήσω πάνω τους Εντάξει.Επομένως οι υπόλοιποι από εσάς μπορείτε να τα φυλάξετε για την στιγμή που θα πώ κάτι ιδιαίτερα βαρετό, και τότε να τα εκτοξεύσετε πάνω μου.
7:16
(Γέλια)
7:18
Εντάξει.Νομίζω θα τα βγάλω αυτά τώρα. γιατί δεν μπορώ να δώ το παραμικρό όταν -- εντάξει,καλώς. Λοιπόν,αχ,αυτό ήταν διασκεδαστικό.
7:27
(Γέλια)
7:29
Εντάξει,καλά.
7:31
(Χειροκροτήματα)
7:33
Λοιπόν,εντάξει,επομένως γιατί; Εχουμε λοιπόν τους δαχτυλικούς εκτοξευστές,άλλοι άνθρωποι έχουν δεινόσαυρους,ξέρετε. Γιατί τους έχουμε ;Βασικά,όπως είπα , τα έχουμε γιατί πιστεύουμε ότι ίσως το παιχνίδι είναι σημαντικό. Αλλά γιατί είναι σημαντικό; Το χρησιμοποιούμε σε ένα αρκετά ρεαλιστικό επίπεδο,για να είμαι ειλικρινής. Πιστεύουμε ότι το παιχνίδι μας βοηθά να φτάνουμε σε καλύτερες δημιουργικές λύσεις. Μας βοηθά να κάνουμε τις εργασίες μας καλύτερα, και μας βοηθά να νιώθουμε καλύτερα όταν τις κάνουμε.
7:58
Τώρα,ένας ενήλικας που αντιμετωπίζει μία νέα κατάσταση -- όταν αντιμετωπίζουμε μία νέα κατάσταση έχουμε την τάση να θέλουμε να την κατηγοριοποιήσουμε όσο πιο γρήγορα μπορούμε,ξέρετε. Και υπάρχει λόγος για αυτό.Θέλουμε να αρκεστούμε σε μία απάντηση. Η ζωή είναι περίπλοκη.Θέλουμε να καταλάβουμε τί συμβαίνει γύρω μας πολύ γρήγορα. Υποψιάζομαι,στην πραγματικότητα,ότι οι εξελικτικοί βιολόγοι πιθανότατα έχουν πολλούς λόγους σχετικά με το γιατί θέλουμε να κατηγοριοποιούμε τα νέα πράγματα πολύ,πολύ γρήγορα. Ενα από αυτά μπορεί να είναι,ξέρετε, όταν βλέπουμε αυτό το αστείο ριγωτό πράγμα, είναι αυτό ένας τίγρης έτοιμος να πηδήξει και να μας σκοτώσει; Η είναι απλά κάποιες παράξενες σκιές πάνω στο δέντρο; Χρειαζόμαστε να το καταλάβουμε αυτό πολύ γρήγορα. Καλά,τουλάχιστον,το χρειαζόμασταν κάποτε. Οι περισσότεροι από εμάς δεν το χρειαζόμαστε πια,υποθέτω.
8:37
Αυτό είναι ένα αλουμινόχαρτο, σωστά;Το χρησιμοποιείτε στην κουζίνα. Αυτό δεν είναι; Φυσικά αυτό είναι,φυσικά και είναι. Λοιπόν,όχι απαραίτητα.
8:44
(Γέλια)
8:46
Τα παιδιά είναι πιο απασχολημένα με τις ανοιχτές δυνατότητες. Τώρα,σίγουρα -- όταν συναντήσουν κάτι καινούριο, σίγουρα ρωτούν,τί είναι αυτό; Φυσικά και θα το κάνουν.Αλλά θα ρωτήσουν επίσης,τί μπορώ να κάνω με αυτό; Και ξέρετε,τα πιο δημιουργικά από αυτά μπορεί να φτάσουν σε ένα πραγματικά,κάπως ενδιαφέρον παράδειγμα. Και αυτή η ανοιχτή διάθεση είναι η αρχή του εξερευνητικού παιχνιδιού. Υπάρχουν γονείς μικρών παιδιών στο κοινό;Πρέπει να υπάρχουν κάποιοι. Ναι,το φαντάστηκα.Λοιπόν,το έχουμε δεί όλοι,έτσι δεν είναι;
9:12
Ολοι έχουμε πεί ιστορίες σχετικά με το πώς το πρωί των Χριστουγέννων,ξέρετε, τα παιδιά μας καταλήγουν να παίζουν με τα κουτιά πολύ περισσότερο απ'ότι παίζουν με τα παιχνίδια που είναι μέσα τους. Και ξέρετε,από μία εξερευνητική οπτική, αυτή η συμπεριφορά είναι απόλυτα λογική. Γιατί μπορείς να κάνεις πολλά περισσότερα με κουτιά από ότι μπορείς να κάνεις με ένα παιχνίδι. Ακόμη και με ένα,πείτε,Τίκλ Μί Ελμο, το οποίο,παρά την εφευρετικότητα του,κάνει μόνο ένα πράγμα, σε αντίθεση με τα κουτιά μου προσφέρουν έναν απεριόριστο αριθμό επιλογών. Ξανά λοιπόν,αυτή είναι μία γεμάτη παιχνίδι δραστηριότητα, την οποία καθώς μεγαλώνουμε,τείνουμε να ξεχνάμε και πρέπει να την ξαναμάθουμε.
9:49
Ετσι ακόμη μία από τις αγαπημένες ασκήσεις του Μπόμπ Μακίμ λέγεται "Το τέστ των 30 κύκλων." Επομένως ξεκινάμε δουλειά πάλι.Εσείς θα ξεκινήσετε δουλειά πάλι. Γυρίστε αυτό το κομμάτι από χαρτί όπου κάνατε το σχέδιο, ξανά μπροστά,και θα βρείτε αυτούς τους 30 κύκλους τυπωμένους στο κομμάτι χαρτί. Λοιπόν πρέπει να φαίνεται έτσι.Πρέπει να βλέπετε κάτι σαν αυτό. Αυτό λοιπόν που θα κάνω,θα σας δώσω ένα λεπτό, και θέλω να μετατρέψετε όσους περισσότερους από αυτούς τους κύκλους μπορείτε, σε αντικείμενα κάποιας μορφής. Ετσι για παράδειγμα,μπορείτε να μετατρέψετε έναν σε μπάλα ποδοσφαίρου, ή έναν άλλον σε ήλιο.Το μόνο που με ενδιαφέρει είναι η ποσότητα. Θέλω να κάνετε όσους περισσότερους μπορείτε, στο λεπτό που ετοιμάζομαι να σας δώσω. Λοιπόν,όλοι έτοιμοι; Εντάξει;Ξεκινάτε.
10:41
Eντάξει.Αφήστε κάτω τα μολύβια σας,όπως λένε. Λοιπόν,ποιός κατάφερε παραπάνω από πέντε κύκλους; Ευελπίστως όλοι;Περισσότεροι από 10; Κρατήστε τα χέρια σας ψηλά αν το κάνατε. 10. 15; 20; Κατάφερε κανείς και τα 30; Οχι;Α!Κάποιος το έκανε.Φανταστικά. Εκανες κανείς κάποια παραλλαγή σε ένα θέμα; Οπως ένα χαμογελαστό πρόσωπο; Xαρούμενο πρόσωπο; Λυπημένο πρόσωπο; Νυσταγμένο πρόσωπο; Το έκανε κανείς αυτό; Xρησιμοποίησε κανείς τα παραδείγματα μου; Τον ήλιο και την μπάλα; Πολύ καλά.Ωραία.Λοιπόν ενδιαφερόμουν πραγματικά για την ποσότητα. Δεν με ενδιέφερε ουσιαστικά αν ήταν όλα διαφορετικά. Απλά ήθελα να προσθέσετε όσους περισσότερους κύκλους γίνεται. Και ένα από τα πράγματα που τείνουμε να κάνουμε ως ενήλικες,είναι να επεξεργαζόμαστε τα πράγματα. Σταματάμε τους εαυτούς μας από το να κάνουμε πράγματα. Επεξεργαζόμαστε με δική μας βούληση καθώς έχουμε ιδέες.
11:30
Και σε μερικές περιπτώσεις η επιθυμία μας να ήμαστε πρωτότυποι είναι στην πραγματικότητα μία μορφή επεξεργασίας. Και αυτό στην πραγματικότητα δεν είναι απαραίτητα αληθινά γεμάτο παιχνίδι. Ετσι αυτή η ικανότητα,κατά κάποιο τρόπο,απλά να το κάνουμε και να εξερευνούμε πολλά πράγματα, ακόμη και αν δεν φαίνονται τόσο διαφορετικά μεταξύ τους, είναι βασικά κάτι που τα παιδιά το κάνουν καλά,και είναι μία μορφή παιχνιδιού. Λοιπόν τώρα,ο Μπόμπ Μακίμ έκανε μία άλλη -- μία άλλη εκδοχή αυτού του τέστ, σε ένα αρκετά δημοφιλές πείραμα που έγινε τη δεκαετία του 60. Ξέρει κανείς τί είναι αυτό;Είναι ο εχινόκακτος. Είναι το φυτό από το οποίο μπορείς να δημιουργήσεις μεσκαλίνη, ένα από τα ψυχεδελικά φάρμακα. Οσοι έχετε ζήσει την δεκαετία του 60 πιθανότατα το ξέρετε καλά.
12:10
Ο Μακίμ δημοσίευσε μία μελέτη το 1966 περιγράφοντας ένα πείραμα που πραγματοποιήσαν ο ίδιος και οι συνεργάτες του, για να εξετάσουν τις επιδράσεις των ψυχεδελικών φαρμάκων στην δημιουργικότητα. Διάλεξε λοιπόν 27 επαγγελματίες.Ηταν,ξέρετε, μηχανικοί,φυσικοί,μαθηματικοί,αρχιτέκτονες, σχεδιαστές επίπλων ακόμη,καλλιτέχνες. Και τους ζήτησε να έρθουν ένα απόγευμα και να φέρουν μαζί τους ένα πρόβλημα πάνω στο οποίο εργάζονταν. Εδωσε στον καθένα τους μερική μεσκαλίνη, και τους έβαλε να ακούσουν όμορφη χαλαρωτική μουσική για λίγη ώρα. Και μετά έκανε αυτό που ονομάζεται To Τέστ Δημιουργικότητας Purdue. Μπορεί να το ξέρετε ως,πόσες χρήσεις μπορείτε να βρείτε για έναν συνδετήρα; Ουσιαστικά είναι το ίδιο πράγμα με τους 30 κύκλους που σας έβαλα να κάνετε.
13:02
Τώρα,στην πραγματικότητα,έδωσε το τέστ πρίν τα φάρμακα, και μετά τα φάρμακα,για να δεί -- ποιά ήταν η διαφορά στην ανθρώπινη, κατά κάποιο τρόπο,ευχέρεια και ταχύτητα με την οποία έρχονται οι ιδέες. Και μετά τους ζήτησε να φύγουν και να δουλέψουν πάνω σε αυτά τα προβλήματα που είχαν φέρει Και κατέληξαν με έναν αριθμό από, κάπως, ενδιαφέροντες λύσεις,και μάλιστα αρκετά έγκυρες λύσεις στα πράγματα που εργάζονταν. Και κάποια από τα πράγματα που βρήκαν, κάποια από αυτά τα άτομα βρήκαν σε μία περίπτωση ένα νέο εμπορικό κτήριο και σχέδια για σπίτια που έγιναν αποδεκτά από πελάτες. Ενα σχέδιο για ένα πείραμα με ηλιακό διαστημικό όχημα. Εναν επανασχεδιασμό του γραμμικού επιταχυντή ηλεκτρονίων, μία μηχανική βελτίωση σε ένα μαγνητικό μαγνητόφωνο. Μπορείτε να καταλάβετε ότι αυτό έγινε πρίν αρκετό καιρό. Η ολοκλήρωση μίας γραμμής επίπλου, και ακόμη μία νέα σύλληψη μοντέλου του φωτονίου. Επομένως ήταν ένα αρκετά επιτυχημένο απόγευμα.
13:53
Βασικά,ίσως αυτό το πείραμα να ήταν ο λόγος που η Silicon Valley οδηγήθηκε στην μεγάλη της αρχή με την καινοτομία. Δεν ξέρουμε,αλλά μπορεί να ισχύει. Πρέπει να ρωτήσουμε κάποιους από τους προέδρους εάν είχαν εμπλακεί σε αυτό το πείραμα με την μεσκαλίνη. Αλλά αλήθεια,δεν ήταν τα φάρμακα το σημαντικό, ήταν η ιδέα για το τί έκαναν τα φάρμακα που βοήθησε ώστε να ξεφύγουν από τον φυσιολογικό τρόπο σκέψης τους. Και να τους κάνει να ξεχάσουν κάπως τις ενήλικες συμπεριφορές που εμπόδιζαν τις ιδέες τους. Αλλά είναι δύσκολο να σταματήσουμε τις συνήθειες μας,τις ενήλικες συνήθειες.
14:23
Στην IDEO έχουμε κανόνες για την συνεχή σκέψη γραμμένους στους τοίχους. Διατάγματα όπως,"Αποδοχή στην κρίση", ή "Πήγαινε για την ποσότητα." Και αυτό με κάποιο τρόπο μοιάζει λάθος. Εννοώ,μπορείς να έχεις κανόνες για την δημιουργικότητα; Λοιπόν,τελικά φαίνεται ότι χρειάζομαστε κανόνες να μας βοηθήσουν να σπάσουμε τους παλιούς κανόνες και τα πρότυπα που διαφορετικά ίσως φέρναμε στην δημιουργική διαδικασία. Και σίγουρα το έχουμε μάθει αυτό με τον καιρό, καταφέρνεις να φέρνεις στο μυαλό σου καλύτερα συνεχείς σκέψεις και ιδέες, να έχεις πιο δημιουργικά αποτελέσματα, όταν όλοι παίζουν με τους κανόνες. Τώρα,φυσικά,πολλοί σχεδιαστές,πολλοί σχεδιαστές ως μονάδες, το κατορθώνουν αυτό με έναν πολύ περισσότερο οργανικό τρόπο.
14:57
Πιστεύω ότι οι Eames είναι ένα θαυμάσιο παράδειγμα πειραματισμού. Και πειραματίζονταν με κοντραπλακέ για πολλά χρόνια χωρίς απαραίτητα να έχουν ένα στόχο κατά νου. Εξερευνούσαν ακολουθώντας αυτό που ήταν ενδιαφέρον για εκείνους. Και ξεκίνησαν σχεδιάζοντας νάρθηκες για τραυματισμένους στρατιώτες ερχόμενους από τον δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο και τον πόλεμο στην Κορέα,νομίζω. Και από αυτό το πείραμα προχώρησαν στις καρέκλες.
15:19
Και μέσω συνεχούς πειραματισμού με υλικά, ανέπτυξαν ένα ευρύ φάσμα από εικονικές λύσεις που ξέρουμε σήμερα,και εντέλει κατέληξαν, φυσικά,στην θρυλική πολυθρόνα σαλονιού. Tώρα,αν οι Eames είχαν σταματήσει με αυτή τη πρώτη εκπληκτική λύση, τότε δεν θα είμασταν οι αποδέκτες τόσων πολλών,ξέρετε, υπέροχων σχεδίων σήμερα. Και φυσικά,χρησιμοποίησαν τον πειραματισμό σε όλες τις εκφάνσεις της δουλειάς τους. Από ταινίες μέχρι κτήρια,από παιχνίδια έως γραφικά. Είναι λοιπόν μεγάλα παραδείγματα,νομίζω,της εξερεύνησης και του πειραματισμού στον σχεδιασμό.
15:53
Τώρα,καθώς οι Eames εξερευνούσαν αυτές τις πιθανότητες, παράλληλα εξερευνούσαν φυσικά αντικείμενα. Και το έκανα αυτό με το να χτίζουν πρότυπα. Και το χτίσιμο είναι η επόμενη συμπεριφορά για την οποία σκέφτηκα να μιλήσω. Ο μέσος λοιπόν Δυτικός μαθητής της πρώτης τάξης αφιερώνει περίπου 50% από το χρόνο του παιχνιδιού του για να συμμετέχει σε αυτό που λέγεται "κατασκευαστικό παιχνίδι." Κατασκευαστικό παιχνίδι -- είναι γεμάτο παιχνίδι,προφανώς, αλλά επίσης ένας ισχυρός τρόπος μάθησης. Οταν το παιχνίδι περιλαμβάνει το χτίσιμο ενός πύργου με κύβους, το παιδί αρχίζει να μαθαίνει πολλά για τους πύργους. Και καθώς επαναλαμβανόμενα το γκρεμίζουν και ξεκινούν ξανά, η μάθηση συμβαίνει ώς αποτέλεσμα του παιχνιδιού. Είναι κλασσικά μάθηση μέσα από τη πράξη.
16:37
Τώρα,ο Ντέιβιντ Κέλε'ι' ονομάζει αυτή τη συμπεριφορά όταν εφαρμόζεται από σχεδιαστές, "το να σκέφτεσαι με τα χέρια σου." Kαι συνήθως περιλαμβάνει την δημιουργία πολλαπλών, μικρής ανάλυσης προτύπων πολύ γρήγορα. Ξέρετε,συχνά με το συνδυασμό πολλών βρισκόμενων παραγόντων ώστε να βρεθεί μία λύση. Σε μία από τις αρχικές του εργασίες,η ομάδα είχε κάπως κολλήσει και κατέληξαν σε έναν μηχανισμό με το να τεμαχίσουν μαζί ένα πρότυπο φτιαγμένο από ένα ρολό αποσμητικού. Τώρα ,αυτό έγινε το πρώτο εμπορικό ποντίκι υπολογιστή για την Apple Lisa και την Macintosh.
17:08
Ετσι κατά κάποιο τρόπο έφτασαν εκεί μαθαίνοντας μέσα από το χτίσιμο προτύπων. Ενα άλλο παράδειγμα είναι μία ομάδα σχεδιαστών που εργάζονταν πάνω σε ένα χειρουργικό εργαλείο με μερικούς χειρούργους. Τους συναντούσαν,μιλούσαν στους χειρούργους σχετικά με το τί ήταν αυτό που χρειάζονταν από αυτή τη συσκευή. Και ένας από τους σχεδιαστές έτρεξε έξω από το δωμάτιο και άρπαξε έναν μαρκαδόρο λευκού πίνακα και ένα μεταλλικό κουτί για φίλμ -- το οποίο τώρα γίνεται ένα πολύ πολύτιμο μέσο δημιουργίας προτύπυ -- και μία καρφίτσα ρούχων.Τα αξιοποίησε όλα μαζί, έτρεξε πίσω στο δωμάτιο και είπε,εννοείτε κάτι σαν αυτό ; Και οι χειρουργοί το κράτησαν και είπαν, λοιπόν,θέλω να το κρατάω έτσι , ή κάπως έτσι. Και εντελώς ξαφνικά μία παραγωγική συζήτηση συνέβαινε σχετικά με τον σχεδιασμό ένος απτού αντικειμένου. Και στο τέλος κατέληξε σε μία πραγματική συσκευή.
17:51
Αυτή λοιπόν η συμπεριφορά αφορά το να παίρνεις κάτι γρήγορα στον πραγματικό κόσμο,και να προάγεις την σκέψη σου σε ένα αποτέλεσμα. Στην IDEO υπάρχει μία αίσθηση επιστροφής στην προσχολική εποχή. κάποιες φορές για το περιβάλλον. Οι πρότυπες κάρτες γεμισμένες με χρωματιστό χαρτί και ζύμη παιχνιδιού και κόλλα και διάφορα πράγματα. Εννοώ,έχουν λίγο μία αίσθηση νηπιαγωγείου. Αλλά η σημαντική ιδέα είναι,όλα είναι για να πιαστούν.Ολα είναι γύρω. Ετσι όταν οι σχεδιαστές εργάζονται πάνω σε ιδέες μπορούν να αρχίσουν να χτίζουν πράγματα,κάπως έτσι, όποτε θέλουν. Δεν χρειάζεται απαραιτήτως να πάνε σε κάποιο επίσημο χώρο εργασίας για να το κάνουν. Και πιστεύουμε ότι αυτό είναι αρκετά σημαντικό.
18:27
Kαι μετά το στενάχωρο είναι ότι,αν και τα νηπιαγωγεία είναι γεμάτα από αυτά τα πράγματα,καθώς τα παιδιά περνούν μέσα από το σχολικό σύστημα όλα καταλήγουν να παίρνονται μακριά. Χάνουν αυτά τα πράγματα αυτές τις εγκαταστάσεις αυτόν τον κάπως γεμάτο με παιχνίδι και χτίσιμο τρόπο σκέψης. Και φυσικά,μέχρι να φτάσεις στον μέσο χώρο εργασίας, ίσως το καλύτερο κατασκευαστικό εργαλείο που έχουμε μπορεί να είναι το αυτοκόλλητα σημειώσεων.Είναι αρκετά άκαρπο. Αλλά το να δίνεις σε ομάδες εργασιών και στους πελάτες τους με τους οποίους δουλεύουν την άδεια να σκεφτούν με τα χέρια τους, αρκετά πολύπλοκες ιδέες μπορεί να δώσει ζωή και να περάσει αμέσως στην εκτέλεση πολύ πιο εύκολα
19:05
Αυτή είναι μία νοσοκόμα που χρησιμοποιεί -- όπως βλέπετε -- πλαστελίνη ως πρότυπο, εξηγώντας τί θέλει από ένα κινητό σύστημα πληροφοριών σε μία ομάδα τεχνολόγων και σχεδιαστών που δουλεύουν μαζί της σε ένα νοσοκομείο. Και μόνο έχοντας αυτό το πολύ απλό πρότυπο της επιτρέπει να μιλήσει για αυτό που θέλει με ένα πολύ πιο δυναμικό τρόπο. Και φυσικά,με το χτίσιμο γρήγορων προτύπων,ξέρετε, μπορούμε να βγούμε έξω και να εξετάσουμε τις ιδέες μας με καταναλωτές και χρήστες πολύ πιο γρήγορα απ'ότι αν προσπαθούσαμε να τις περιγράψουμε με λέξεις
19:37
Αλλά τί γίνεται όταν σχεδιάζεις κάτι που δεν είναι υλικό ; Κάτι σαν μία υπηρεσία ή μία εμπειρία ; Κάτι που υπάρχει ως μία σειρά από αλληλεπιδράσεις καθώς περνά ο χρόνος ; Αντί του παιχνιδιού με χτίσιμο,αυτό μπορεί να προσεγγιστεί με παιχνίδι ρόλων. Ετσι εάν σχεδιάζετε μία αλληλεπίδραση μεταξύ δύο ατόμων όπως,δεν ξέρω,την παραγγελία φαγητού στη σειρά ενός μαγαζιού με γρήγορο φαγητό η κάτι,πρέπει να είσαι ικανός να φανταστείς πώς αυτή η εμπειρία μπορεί να βιώνεται στην διάρκεια του χρόνου Και νομίζω ότι ο καλύτερος τρόπος να το πετύχεις αυτό, και να έχεις μία αίσθηση όλων των ατελειών στο σχεδιασμό σου,είναι να το κάνεις πράξη.
20:08
Εργαζόμαστε λοιπόν αρκετά στην IDEO προσπαθώντας να το κάνουμε αντιληπτό στους πελάτες μας. Μπορεί να είναι λίγο σκεπτικοί,θα επανέλθω σε αυτό. Αλλά ένα μέρος,νομίζω,όπου η προσπάθεια πραγματικά αξίζει είναι εκεί που οι άνθρωποι παλεύουν με αρκετά σοβαρά προβλήματα. Πράγματα όπως η εκπαίδευση ή η ασφάλεια ή τα οικονομικά ή η υγεία Και αυτό είναι άλλο ένα παράδειγμα σε ένα περιβάλλον περίθαλψης υγείας με κάποιους γιατρούς και μερικές νοσοκομές και σχεδιαστές να κάνουν πράξη ένα σενάριο υπηρεσιών σχετικά με την φροντίδα ασθενών Αλλά ξέρετε,πολλοί ενήλικες είναι αρκετά διστακτικοί στο να συμμετέχουν ενεργά στο παιχνίδι ρόλων Μερικώς λόγω ντροπής και μερικώς επειδή απλά δεν πιστεύουν ότι αυτό που προκύπτει είναι απαραίτητα έγκυρο. Απορρίπτουν μία ενδιαφέρουσα αλληλεπίδραση λέγοντας, ξέρετε,αυτό συμβαίνει απλά επειδή το προσποιούνται στη πράξη.
20:51
Βασικά έρευνα για την συμπεριφορά παιδιών προτείνει ότι αξίζει να παίρνουμε στα σοβαρά το παιχνίδι ρόλων. Γιατί όταν τα παιδιά παίζουν έναν ρόλο στην πραγματικότητα ακολουθούν αρκετά στενά τα κοινωνικά σενάρια που έχουν μάθει από εμάς τους ενήλικες. Εάν ένα παιδί παίζει το μαγαζί, και ένα άλλο παίζει το σπίτι, τότε όλο το είδος παιχνιδιού χαλάει. Ετσι συνήθισαν,αρκετά γρήγορα, να καταλαβαίνουν τους κανόνες για τις κοινωνικές αλληλεπιδράσεις, και είναι πραγματικά αρκετά γρήγορα στο να δείχνουν πότε είναι δυσλειτουργικές.
21:18
Ετσι όταν,σαν ενήλικες,παίζουμε ρόλους, τότε έχουμε ήδη εσωτερικοποιήσει ένα τεράστιο σύνολο αυτών των σεναρίων. Εχουμε περάσει πολλές εμπειρίες στη ζωή. Και προσφέρουν μία δυνατή διαίσθηση για το αν μία αλληλεπίδραση θα δουλέψει. Επομένως είμαστε πολύ καλοί όταν προσποιούμαστε στην πράξη μία λύση, να βρίσκουμε εάν κάτι στερείται αυθεντικότητας. Ετσι το παιχνίδι ρόλων είναι βασικά,νομίζω, αρκετά χρήσιμο όταν σκεφτόμαστε τις εμπειρίες Ενας άλλος τρόπος για εμάς,ως σχεδιαστές,να εξερευνήσουμε το παιχνίδι ρόλων είναι να συνδέσουμε τον εαυτό μας με μία εμπειρία για την οποία σχεδιάζουμε, και κάπως να προβάλλουμε τον εαυτό μας μέσα σε μία εμπειρία.
21:56
Εδώ λοιπόν είναι κάποιοι σχεδιαστές που προσπαθούν να καταλάβουν πώς μπορεί να είναι η αίσθηση να κοιμάσαι σε ένα, κάπως , περιορισμένο χώρο σε ένα αεροπλάνο. Και έτσι άρπαξαν μερικά πολύ απλά υλικά,μπορείτε να δείτε. Και έκαναν αυτό το είδος παιχνιδιού ρόλων,αυτόν τον αδέξιο τρόπο παιχνιδιού ρόλων, μόνο και μόνο για να πάρουν μια ιδέα του πώς θα ήταν για τους επιβάτες εάν εγκλωβίζονταν σε αρκετά μικρούς χώρους στα αεροπλάνα.
22:16
Αυτό είναι ένα από τους σχεδιαστές μας,Κρίστιαν Σιμσάριαν, και βάζει τον εαυτό του μέσα στην εμπειρία του να είναι ασθενής στο χειρουργείο. Τώρα,αυτό είναι ένα αληθινό νοσοκομείο,σε ένα αληθινό χώρο εκτάκτων. Ενας από τους λόγους που επέλεξε να πάρει αυτή την μάλλον μεγάλη κάμερα μαζί του, γιατί δεν ήθελε να σκεφτούν οι γιατροί και οι νοσοκόμοι ότι είναι πραγματικά άρρωστος και να χώσουν κάτι μέσα του που θα το μετάνιωνε αργότερα. Ετσι τελοσπάντων,πήγε εκεί με την βιντεοκάμερα του, και είναι κάπως ενδιαφέρον να δούμε τί έφερε πίσω. Γιατί όταν κοιτάξαμε το βίντεο όταν γύρισε, είδαμε 20 λεπτά από αυτό.
22:45
Γέλια
22:48
Και επίσης το εκπληκτικό σχετικά με αυτό το βίντεο, μόλις το δείτε,σχετικά αμέσως τοποθετείτε τον ευατό σας μέσα σε αυτή την εμπειρία. Και ξέρετε πώς είναι η αίσθηση,όλη την αβεβαιότητα καθώς έχετε αφεθεί στον διάδρομο καθώς οι γιατροί αντιμετωπίζουν ένα πολύ πιο επείγον περιστατικό σε κάποιο δωμάτιο στα έκτακτα,να αναρωτιέστε τί στο καλό συμβαίνει. Και έτσι αυτή η έννοια της χρήσης του παιχνιδιού ρόλων, ή σε αυτή την περίπτωση,κάπως να βιώνεις μία εμπειρία ως ένα τρόπο για την δημιουργία ενσυναίσθησης ειδικά όταν χρησιμοποιείς βίντεο,είναι πραγματικά ισχυρός.
23:15
Η ένας άλλος από τους σχεδιαστές μας,ο Αλτε'ι' Σέντιλ, είναι εδώ έχοντας γεμίζει με κερί το στήθος του,όχι επειδή είναι πολύ φιλάρεσκος, αν και στη πραγματικότητα είναι.Οχι,αστειεύομαι. Αλλά με σκοπό να συναισθανθεί τον πόνο που οι χρόνιοι ασθενείς βιώνουν όταν τους αφαιρούν τους επιδέσμους. Και έτσι μερικές φορές αυτές οι παρεμφερείς εμπειρίες, ένα είδος παρόμοιου παιχνιδιού ρόλου,μπορεί επίσης να είναι αρκετά πολύτιμο.
23:34
Οταν λοιπόν ένα παιδί ντύνεται ως πυροσβέστης,ξέρετε, ξεκινά να δοκιμάζει αυτή την ταυτότητα. Θέλει να ξέρει πώς είναι η αίσθηση να είσαι πυροσβέστης. Κάνουμε το ίδιο πράγμα ως σχεδιαστές. Δοκιμάζουμε αυτές τις εμπειρίες. Και έτσι η ιδέα του παιχνιδιού ρόλων είναι και ένα εργαλείο ενσυναίσθησης, καθώς επίσης και ένα εργαλείο για την δημιουργία πρότυπων εμπειριών. Και ξέρετε, κάπως θαυμάζουμε αυτούς τους ανθρώπους που το κάνουν αυτό στην IDEO με κάθε τρόπο. Οχι μόνο γιατί οδηγούν σε διορατικότητα σχετικά με την εμπειρία, αλλά επίσης για την θέληση τους να εξερευνήσουν και την ικανότητα τους,κάπως ανιδιοτελώς ασυνείδητα να παραδώσουν τους εαυτούς τους στην εμπειρία. Εν ολίγοις,θαυμάζουμε την θέληση τους να παίξουν.
24:16
Επομένως γεμάτη παιχνίδι εξερεύνηση,γεμάτο παιχνίδι χτίσιμο και παιχνίδι ρόλων. Και αυτοί είναι μερικοί από τους τρόπους που χρησιμοποιούν οι σχεδιαστές στην δουλειά τους. Και μέχρι τώρα,παραδέχομαι,ότι αυτό μπορεί να φαίνεται ως ένα μήνυμα απλά να πάτε έξω και να παίξετε σαν παιδιά. Και ως ένα βαθμό είναι,αλλά θέλω να τονίσω μερικά σημεία. Το πρώτο πράγμα για να θυμάστε είναι ότι το παιχνίδι δεν είναι αναρχία. Το παιχνίδι έχει κανόνες,ειδικά όταν είναι ομαδικό παιχνίδι. Οταν τα παιδιά παίζουν πάρτυ με τσά'ι', ή παίζουν τους αστυνομικούς και τους ληστές, ακολουθούν ένα σενάριο με το οποίο έχουν συμφωνήσει. Και είναι αυτή η διαπραγμάτευση ενός κώδικα που οδηγεί στο παραγωγικό παιχνίδι.
24:56
Θυμάστε λοιπόν την εργασία με την ζωγραφική που κάναμε στην αρχή ; Το κάπως μικρό πρόσωπο,το πορτρέτο που κάνατε ; Λοιπόν,φανταστείτε εάν κάνατε την ίδια εργασία με φίλους καθώς πίνετε σε ένα μπαρ. Αλλά όλοι συμφώνησαν να παίξουν ένα παιχνίδι όπου ο χειρότερος ζωγράφος αγόραζε τον επόμενο γύρο ποτών. Αυτό το πλαίσιο κανόνων θα μετέτρεπε μία ντροπιαστική, δύσκολη κατάσταση,σε ένα είδος διασκεδαστικού παιχνιδιού. Kαι σαν αποτέλεσμα, ξέρετε,όλοι θα νιώθαμε μεγάλη ασφάλεια και θα περνούσαμε καλά -- αλλά επειδή όλοι καταλάβαμε τους κανόνες και συμφωνήσαμε σε αυτούς μαζί.
25:30
Αλλά δεν υπάρχουν μόνο κανόνες σχετικά με το πώς να παίζουμε, υπάρχουν κανόνες για το πότε να παίζουμε. Τα παιδιά δεν παίζουν όλη την ώρα,προφανώς. Mεταβαίνουν μέσα και έξω από το παιχνίδι. Και οι δάσκαλοι,ξέρετε,οι καλοί δάσκαλοι ξοδεύουν πολύ χρόνο σκεφτόμενοι πώς να οδηγήσουν τα παιδιά μέσα από αυτές τις εμπειρίες. Και σαν σχεδιαστές,χρειάζεται να είμαστε ικανοί μεταβαίνουμε μέσα και έξω από το παιχνίδι επίσης. Και αν διευθύνουμε εργαστήρια σχεδιασμού χρειάζεται να είμαστε ικανοί να βρίσκουμε,πώς μπορούμε να μεταβαίνουμε τους σχεδιαστές μέσα από αυτές τις διαφορετικές εμπειρίες ; Νομίζω πώς αυτό είναι ιδιαίτερα αληθές εάν σκεφτούμε το,κάπως...
26:03
νομίζω αυτό που είναι πολύ διαφορετικό σχετικά με τον σχεδιασμό είναι ότι περνάμε μέσα από αυτές τις δύο πολύ χαρακτηριστικές μορφές λειτουργίας. Περνάμε μέσα από μία κάπως παραγωγική μέθοδο, όπου εξερευνούμε πολλές ιδέες. Και μετά,κάπως,γυρνάμε πάλι πίσω μαζί, και γυρνάμε αναζητώντας αυτήν την κάποια λύση, και αναπτύσσοντας αυτή τη λύση. Νομίζω ότι είναι δύο αρκετά διαφορετικές μέθοδοι. Απόκλιση και σύγκλιση. Και νομίζω ότι είναι πιθανότατα στην μέθοδο της απόκλισης όπου οι περισσότεροι χρειαζόμαστε την γεμάτη παιχνίδι ενέργεια. Ενδεχομένως στην μέθοδο σύγκλισης χρειάζεται να είμαστε πιο σοβαροί. Και έτσι το να είμαστε ικανοί να μεταφερόμαστε μεταξύ αυτών των δύο μεθόδων είναι πραγματικά πολύ σημαντικό.Επομένως είναι εκεί όπου,κάπως, απαιτείται νομίζω,μία πιο νοηματική εκδοχή οπτικής του παιχνιδιού.
26:45
Γιατί είναι εύκολο να πέσουμε στην παγίδα ότι αυτές οι καταστάσεις είναι απόλυτες. Είτε είσαι παιχνιδιάρης,είτε είσαι σοβαρός,και δεν μπορείς να είσαι και τα δύο. Αλλά αυτό δεν είναι πραγματικά αληθινό.Μπορείς να είσαι ένας σοβαρός επαγγελματίας ενήλικας, και,σε ορισμένες στιγμές,να είσαι παιχνιδιάρης. Δεν είναι ένα είτε/είτε,είναι ένα και. Μπορείς να είσαι σοβαρός και να παίζεις. Ετσι για να τα συνοψίσουμε κάπως,χρειαζόμαστε εμπιστοσύνη για να παίζουμε, και χρειαζόμαστε εμπιστοσύνη για να είμαστε δημιουργικοί,υπάρχει λοιπόν μία σύνδεση. Και υπάρχει μία σειρά συμπεριφορών που μάθαμε ως παιδιά, και που φαίνεται να είναι πολύ χρήσιμες σε εμάς ως σχεδιαστές. Περιλαμβάνουν την εξερεύνηση,η οποία αφορά την ποσότητα. Το χτίσιμο και την σκέψη μέσω των χεριών. Και το παιχνίδι ρόλων,όπου η προσποίηση στην πράξη βοηθάει και τους δύο να έχουμε περισσότερη ενσυναίσθηση για τις καταστάσεις για τις οποίες σχεδιάζουμε, και να δημιουργούμε υπηρεσίες και εμπειρίες που είναι απρόσκοπτα ολοκληρωμένες και αυθεντικές.
27:44
Σας ευχαριστώ πάρα πολύ.
Πηγή: http://www.ted.com
