Ο Shashi Tharoor (γεν. 9 Μαρτίου 1956) ήταν Υπουργός στην Κυβέρνηση της Ινδίας, για τις Εξωτερικές Υποθέσεις, από το 2009 έως το 2010, και, Ανάπτυξης Ανθρώπινου Δυναμικού, από το 2012 έως το 2014. Το 2013 έκανε μια ομιλία στο http://www.tedxgateway.com (το παράρτημα του http://www.ted.com στην Ινδία) με τίτλο: «A well educated mind vs a well formed mind» («Καλά εκπαιδευμένο μυαλό εναντίον καλά μορφωμένου μυαλού»). Η διάρκεια της ομιλίας ήταν 14 λεπτά. Στα τελευταία 4 αναφέρθηκε στην καινοτομία.
Το απόσπασμα της ομιλίας του Shashi Tharoor που αναφέρεται στην καινοτομία:
«Είμαι εδώ για να σας μιλήσω, για την Ινδική εκπαίδευση. Την τριτοβάθμια εκπαίδευση ειδικότερα. ... Αλλά, η καινοτομία απαιτεί νέους τρόπους σκέψης. Άκουσα ότι είχατε μια συζήτηση για την υπερ-σκέψη. Την έχασα. Nέος τρόπος σκέψης σημαίνει να σκέφτεσαι αντισυμβατικά, να μαθαίνεις να δημιουργείς. Είμαστε διάσημοι για το «jugaad», σωστά; Βάλτε στο Google τη λέξη «λιτή καινοτομία» («frugal innovation»). Τα 20 κορυφαία αποτελέσματα αφορούν όλα ινδικές εφευρέσεις. Έχουμε εφεύρει το φθηνότερο ηλεκτροκαρδιογράφημα του κόσμου, απλό και φθηνό ΗΚΓ, τη φθηνότερη ένεση ινσουλίνης, το φθηνότερο αυτοκίνητο στον κόσμο, το Tata Nano. Αλλά όλα αυτά τα πράγματα εφευρέθηκαν αλλού. Εμείς τα κάναμε λιτά, προσιτά, εύκολα παραγόμενα, τα προσαρμόσαμε στις συνθήκες μας. Πρέπει να κάνουμε πράγματα, που οι άλλοι δεν έχουν κάνει πριν, που κάναμε κάποτε στον πολιτισμό μας, όπως ο Nalanda που εφηύρε το μηδέν. Θυμάστε, οι Ρωμαίοι χρησιμοποιούσαν για αριθμούς μεγάλες σειρές γραμμάτων, ώσπου ένας Ινδός σκέφτηκε την ιδέα του μηδενός, από την «Sunyata», της ινδουιστικής και βουδιστικής σκέψης; Έτσι συνέλαβε το μηδέν «śūnya» που άλλαξε τα παγκόσμια μαθηματικά. Να σκεφτούμε ξανά μ' αυτόν τον τρόπο, Να επινοήσουμε. Έχουμε το 17% των μυαλών του κόσμου, γιατί μόνο το 2,8% των αποτελεσμάτων της έρευνας βγαίνει από τη χώρα μας; Ίσως πρέπει να αρχίσουμε από την σχολική αίθουσα. Τα παιδιά μας, δεν χρειάζεται να γεμίζουν τα κεφάλια τους μόνο γεγονότα, περιεχόμενα εγχειριδίων, και διαλέξεις καθηγητών. Γιατί ειλικρινά, τι σας δίνει ένα καλά γεμάτο μυαλό, στην εποχή του Διαδικτύου; Έχετε το Google, σωστά; Βρείτε ό,τι θέλετε με δύο κλικ του ποντικιού. Χρειάζεστε συγκροτημένα μυαλά. Μυαλά που αντιδρούν σε ασυνήθιστες καταστάσεις και λεπτομέρειες. Να μπορούν να συνθέσουν πληροφορίες που δεν έχουν μελετηθεί στο παρελθόν. Ένα μυαλό, μ' άλλα λόγια, που ν' αντιδρά στην εξέταση που λέγεται «ζωή», και δεν σ' εξετάζει μόνο σ' αυτά, που έχεις ήδη προετοιμαστεί. Γι' αυτό χρειάζεστε ένα μυαλό που σκέφτεται πρωτότυπα, ένα μυαλό που δεν ρωτά τον δάσκαλο, «Γιατί;», αλλά «Γιατί όχι;». Είχα πράγματι μια μικρή εμπειρία πρωτότυπης σκέψης, εγώ ο ίδιος. Φοράω γυαλιά. Όχι για να διαβάζω ή να βλέπω εσάς που κάθεστε μπροστά. Αν θέλω, όμως, να δω κάποιον στην πίσω σειρά, πρέπει να βάλω γυαλιά . Αλλά επειδή σπάνια τα φοράω, συνήθως τα χάνω ή μου σπάζουν. Τα βάζω στην τσέπη, κτυπούν πάνω σε κάτι, ραγίζουν, τα βάζω στην αγκαλιά μου, όταν σηκώνομαι, πέφτουν κάτω, κάποιος τα πατάει, σπάζουν. Φέτος, σε 3 μήνες, έχασα ή έσπασα 6 ζευγάρια γυαλιά. Το έλεγα, λοιπόν, σ' ένα φίλο, Και μου είπε: «Γιατί δεν σκέφτεσαι μια απλή λύση;» Λέω: «Κοίτα, δεν υπάρχει εύκολη λύση. Για 150 χρόνια, τα γυαλιά είναι έτσι. Ενώνονται στο κέντρο και στέκονται πάνω στ' αυτιά μας. Αυτό μου είναι άβολο, όταν θέλω να τα βγάλω ή να τα βάλω». Μου λέει: «Όχι, όχι, όχι, όχι, όχι, βρες έναν διαφορετικό τρόπο. Μπορείς να φανταστεί γυαλιά, που να μη στέκονται στ' αυτιά σου ή να ενώνονται στη μέση». Και να τι έκανε. Τα φοράω αυτή τη στιγμή. Κι αν θέλω να δω κανέναν εκεί πίσω, απλά τα ενώνω. Έχουν δύο μαγνήτες, κάνουν ένα κλικ, και μπορώ να σας δω όλους εκεί πίσω. (Χειροκροτήματα) Ίσως είναι χαζό το παράδειγμα, αλλά είναι ένα παράδειγμα, πώς μπορεί κανείς να σκεφτεί πρωτότυπα. Τα πράγματα, τα οικεία αντικείμενα μπορούν να νοηθούν, με τρόπους που δεν έχουμε σκεφτεί πριν. Κι έτσι προοδεύουμε. Δεν έχω καμία αμφιβολία ότι οι προκλήσεις είναι τεράστιες. ... Σας ευχαριστώ πολύ.».
Σήμερα (Παρασκευή 26 Ιουνίου 2015) το απόγευμα -λίγες ώρες πριν ανεβάσω αυτή την ανάρτηση- πέρασα από ένα συνεργείο αυτοκινήτων και βλέπω στο λαιμό του μάστορα κρεμασμένα γυαλιά με μαγνητάκια σαν αυτά που ανέφερε λίγο παραπάνω ο Ινδός Υπουργός ότι εφεύρε ο φίλος του ... !!!
Ολόκληρη η ομιλία του Shashi Tharoor:
Το κείμενο των υπότιτλων της υπόλοιπης ομιλίαςτου Shashi Tharoor:
Είμαι εδώ για να σας μιλήσω, για την Ινδική εκπαίδευση. Την τριτοβάθμια εκπαίδευση ειδικότερα. Αλλά θα ξεκινήσω με τη δημογραφία. Πόσοι από εσάς εδώ, είστε κάτω των 35 ετών; ΟΚ, φαίνεται να αντιπροσωπεύετε αρκετά τη χώρα. Το 65% της Ινδίας είναι κάτω των 35 ετών. Πόσοι από εσάς είστε κάτω των 25 ετών; Δεν το αντιπροσωπεύετε. Ο μισός πληθυσμός της Ινδίας είναι, λίγο πολύ, κάτω των 25 ετών. Είμαστε μια εκπληκτικά νέα χώρα. Στην πραγματικότητα, μόνο στην ηλικιακή ομάδα 10-19, υπάρχουν 226 εκατομμύρια Ινδοί, έτοιμοι, τελειώνοντας το σχολείο, να εισέλθουν στην τριτοβάθμια εκπαίδευση. Αυτό είναι καταπληκτικό, γιατί συμβαίνει κατά τον χρόνο, που ο υπόλοιπος κόσμος γερνάει. Αν κοιτάξετε τη μέση ηλικία στην Ινδία σήμερα, είναι 28. Φυσικά, μην τα ρωτάτε, σχετικά με το χάσμα, μεταξύ της μέσης ηλικίας του Ινδού και του Ινδικού υπουργικού συμβουλίου. Νομίζω ότι κατέχουν το παγκόσμιο ρεκόρ. Αλλά, αυτό είναι μια άλλη συζήτηση στο TED. Σωστά; Αλλά τι σημασία έχει ο μέσος όρος ηλικίας, σε μια εποχή που ο υπόλοιπος κόσμος αλλάζει; Είναι ότι μέχρι το 2020, η μέση ηλικία στην Ιαπωνία θα είναι τα 47, η Κίνα πρόκειται να ξεπεράσει τα 40, στην Ευρώπη τα 46, οι Ην. Πολιτείες, οι όμορφες ΗΠΑ, επίσης τα 40, και ο μέσος όρος ηλικίας της Ινδίας θα είναι τα 29. Γι' αυτό και είμαστε, δυνητικά, αυτοί που είναι νεαροί, παραγωγικοί, δυναμικοί, με νεανικό πληθυσμό, έτοιμοι να εργαστούν, και να αλλάξουν τον κόσμο. Ο ρόλος που, ας πούμε, έπαιξε η Κίνα στην τελευταία γενεά, να είναι δικός μας στην επόμενη. Η Διεθνής Οργάνωση Εργασίας έχει υπολογίσει ότι μέχρι το 2020, θα έχουμε 160 εκατομμύρια ανθρώπους στην ηλικία που αρχίζει να εργάζεται, - 20-24 την υπολογίζουν - και η Κίνα θα έχει μόνο 94 εκατομμύρια. Άρα, είμαστε πραγματικά έτοιμοι. Εν τω μεταξύ, άλλες χώρες θα έχουν σοβαρό έλλειμμα. Εκτιμάται, ότι οι ΗΠΑ θα έχουν 17 εκατομμύρια λιγότερα απ' όσα χρειάζονται σε ηλικία εργασίας. Εμείς, στην Ινδία, έχουμε τους ανθρώπους. Έχουμε, όμως, τη δυνατότητα να τους εξοπλίσουμε ώστε να γίνουν το εργατικό δυναμικό του κινητήρα εργασίας για τον κόσμο; Δείτε, αν μορφωθούν και εκπαιδευτούν σωστά, μπορούμε, όντως, να αλλάξουμε όχι μόνο την οικονομία μας, την κοινωνία μας, αλλά όλο τον κόσμο. Αν το κάνουμε λάθος, το δημογραφικό δώρο, στο οποίο αναφέρομαι, θα γίνει δημογραφική καταστροφή. Διότι, έχουμε ήδη δει σε 165 από τις 625 περιοχές μας τι συμβαίνει όταν άνεργοι, αμόρφωτοι, απογοητευμένοι νεαροί άνδρες γίνονται έρμαια στις κολακείες των μαοϊκών, στα όπλα και τις σφαίρες. Η εκπαίδευση δεν είναι μόνο ένα κοινωνικό ή οικονομικό ζήτημα, είναι θέμα εθνικής ασφάλειας. Πρέπει να εξοπλίσουμε τον λαό μας ώστε να επωφεληθεί από ό,τι του προσφέρει ο 21ος αιώνας. Συνοπτικά αυτή είναι η ιστορία: 4 Α (4 Ε). Η εξάπλωση (Expansion) της εκπαίδευσης ήταν η πρώτη μας προτεραιότητα. Γιατί; Επειδή οι Βρετανοί - και δεν θα ρωτήσω καν, αν κάποιος είναι εδώ- μας άφησαν το 1947, με ποσοστό αλφαβητισμού 16%. Υπήρχαν μόνο 400.000 φοιτητές σ' όλη τη χώρα στην τριτοβάθμια εκπαίδευση. Είχαμε 26 πανεπιστήμια και λιγότερα από 700 κολέγια. Προφανώς, η επέκταση ήταν απαραίτητη. Σήμερα, είμαστε από το 16% στο 74% στον αλφαβητισμό, Έχουμε από 26 πανεπιστήμια 650 πανεπιστήμια σήμερα, φτάσαμε από τους 400.000 μαθητές, στα 20 εκατομμύρια μαθητές στην τριτοβάθμια εκπαίδευση σήμερα, και έχουμε 35.000 κολέγια, αντί των 700 κολεγίων που είχαμε τότε. Έτσι, η επέκταση έχει γίνει. Είχαμε, επίσης, να αγωνιστούμε για το 2ο Α, την αμεροληψία (Equity). Να συμπεριλάβει τους αποκλεισμένους από την εκπαίδευση. Προσπαθεί να φτάσει τους απομονωμένους. Άνθρωποι που δεν έχουν ίσες ευκαιρίες στην εκπαίδευση. Για λόγους που δεν βοηθήθηκαν. Το φύλο. Ένας προφανής λόγος. Όταν είχαμε 16% ποσοστό αλφαβητισμού, ξέρετε ποιό ήταν το ποσοστό μόρφωσης των γυναικών; 8,9%,τον καιρό της ανεξαρτησίας. Μόνο μία στις 11 Ινδές μπορούσε να διαβάσει και να γράψει. Κάστα, περιοχή, θρησκεία, κάθε είδους άνθρωποι έμειναν έξω από το σύστημα. Έπρεπε να τους φέρουμε μέσα. Ήταν μια μεγάλη πρόκληση και προτεραιότητα για την εκπαίδευση. Για να πετύχουμε αυτά τα δύο Α, λίγο-πολύ, σωστά, δεν ξέρω πόσο καλά κάναμε το τρίτο Α, που είναι το Α της Αριστείας (Excellence). Προφανώς, χρειάζεται ποιότητα. Δημιουργήσαμε θεσμικά όργανα, εξαιρετικής ποιότητας στη χώρα μας. Π.χ. τα τεχνολογικά Ιδρύματα (IIT), είναι μέρος του οράματος του Νεχρού. Το IIT στο Kharagpur ιδρύθηκε το 1956,τη χρονιά που γεννήθηκα, και έγινε στην περιοχή του βρετανικού κέντρου κράτησης, στο κέντρο κράτησης Hijili. Ένα σύμβολο της πολιτικής καταπίεσης έγινε σύμβολο της ελπίδας, της τεχνολογίας, του μέλλοντος. Αλλά, IIT ή IIM, μερικά καλά ιδρύματα, είμαι βέβαιος ότι θα μπορούσατε όλοι, να βρείτε στη χώρα. Είναι, όμως, νησιά αριστείας, που επιπλέουν στη θάλασσα της μετριότητας. Ο μέσος όρος των ανώτατων ιδρυμάτων δεν είναι της ποιότητας, που εσείς και εγώ, όλοι μας θα θέλαμε να έχουμε. Αυτό έχει σχέση με το τέταρτο Α, την Απασχολησιμότητα (Employability). Μιλήστε με τους εργοδότες, τους διευθύνοντες συμβούλους, τι θα σας πουν; Ότι απλά δεν είναι ικανοποιημένοι με την ποιότητα των αποφοίτων που παίρνουν. Ακόμη και στο Τ του TED, τον τεχνολογικό τομέα, αποφοιτούν μισό εκατομμύριο Πτυχιούχοι Μηχανικοί ετησίως. Η Ομοσπονδία Ινδικών Επιμελητηρίων Εμπορίου και Βιομηχανίας, έκανε μια έρευνα που έδειξε οτι,το 64% των εργοδοτών δεν είναι ικανοποιημένοι με την ποιότητα των αποφοίτων που παίρνουν. Ορισμένες εταιρείες κάνουν προγράμματα μετεκπαίδευσης, όπως στη γιγάντια πανεπιστημιούπολη στο Mysore. Και οχι για επαγγελματική κατάρτιση, που συνήθως κάνουν οι εταιρείες, είναι, εκπαίδευση ενός πλήρους έτους σ' αυτούς που έχουν ήδη προσληφθεί, για να αναπληρώσουν τις ελλείψεις, του τι έμαθαν ή δεν έμαθαν σωστά στο κολέγιο. Τώρα, ποιά είναι η κλίμακα της πρόκλησης που αντιμετωπίζουμε. Τι μπορούμε να κάνουμε γι' αυτό; Πρέπει να γίνει μεγάλη προσπάθεια. Φυσικά, προσπαθούμε να εντάξουμε τα παιδιά στο σχολείο νωρίς. Το RTE, το δικαίωμα στην εκπαίδευση. Αν τα παιδιά ήταν εκτός σχολείου, τα παλιά χρόνια, ήταν λάθος των γονιών τους; Σήμερα, είναι σφάλμα του κράτους. Η κυβέρνηση έχει δεσμευτεί, να τους παρέχει εκπαίδευση. Έχουμε όλο και περισσότερα χρήματα που αντλούνται από το σύστημα σε όλα τα επίπεδα. Για παράδειγμα, πολλοί από εσάς έχουν πάει σε έγκριτα πανεπιστήμια. Πολλοί άνθρωποι στην Ινδία δεν μπορούν. Πηγαίνουν σε κρατικά πανεπιστήμια, κατάφωρα υποχρηματοδοτούμενα. Καταλήξαμε σε ένα σχέδιο να δωθούν χρήματα στα κρατικά πανεπιστήμια, έτσι ώστε να έχουν πραγματικά τους πόρους για να προσφέρουν στους μαθητές τους. Μονο τα χρήματα δεν είναι η λυση. Υπάρχει μια μεγαλη πρόκληση, στην αντιμετώπιση των προβλημάτων, όπως το χάσμα των φύλων - υπάρχει χασμα, αλλά παρά τα όσα ο κυριος... τι είπε,πριν ένας ομιλητής,δεν θέλουμε να τις αγκαλιάσουμε,σωστά; Πρέπει, πρέπει να ξεπεραστεί. Τώρα,ο αλφαβητισμός των γυναικών είναι 66%,καλύτερο από το 8,9%, όμως ακόμα, μια στις 3 Ινδές δεν μπορούν να διαβάζουν ή να γράφουν. Πρέπει να το ξεπεράσουμε αυτό. Πρέπει να εντάξουμε αυτούς που έμειναν έξω απ' το δίκτυο. Ο αλφαβητισμός των ενηλίκων! Υπερ-πρόκληση! Πήγα σε ένα χωριό στο Ταμίλ Ναντού, δεν απέχει πολύ από το Χαν Jibran, συνάντησα γυναίκες, που στα 50 και τα 60 τους, μάθαιναν να διαβάζουν και να γράφουν. Οι άνθρωποι σκέφτονται μερικές φορές, τι νόημα έχει. Τα μέλη της οικογένειάς, ο σύζυγος. Σκέφτονται τι νόημα έχει. Η απάντηση είναι ότι αλλάζει η ζωή τους. Αποκτούν κι άλλες δυνατότητες. Μίλησα με μια γυναίκα που ονομάζεται Chitra Mani. Έγραψε με περηφάνια το όνομά της, σε Ταμίλ, σε ένα κομμάτι χαρτί. Την ρώτησα: "Τι σημαίνει για σένα, το να διαβάζεις και να γράφεις; "Και είπε: "Τώρα μπορώ να δω τον προορισμό του λεωφορείου Πού πηγαίνει. Δεν χρειάζεται να ρωτήσω κάποιον, πού πηγαίνει το λεωφορείο. Ξέρω, πού μπορώ να πάω. Όταν πάω στην μεγάλη πόλη του Gandhi Puram, μπορώ να διαβάσω τις ταμπέλες στο δρόμο, να βρω πού πρέπει να πάω, δεν αισθάνομαι ανήμπορη πια ". Αυτή τη χειραφέτηση δίνει στους ανθρώπους ο αλφαβητισμός. Μ' έναν θεμελιώδη και πραγματικό τρόπο. Προσπαθούμε να βοηθήσουμε, φυσικά, εκείνους που τον έχασαν νωρίς, πριν φτάσουμε στο 74%. Για τα μικρότερα παιδιά, έχουμε το σχολείο τώρα. Έχουμε κάτι που ονομάζεται μικτό ποσοστό εγγραφών, το ποσοστό των παιδιών μιας ορισμένης ηλικίας, της κατάλληλης για ένα συγκεκριμένο επίπεδο εκπαίδευσης. Στο δημοτικό σχολείο, τώρα, ο μικτός δείκτης εγγραφών είναι 116%. Εντάχθηκαν περισσότερα παιδιά απ' ό,τι υπήρχαν στην ηλικιακή ομάδα, διότι έρχονται και μεγαλύτερης ηλικίας. Τα κακά νέα είναι, πως όσο ανεβαίνει το επίπεδο, αρχίζει να πέφτει. Έτσι, από την 8η τάξη, φοβάμαι ότι είναι κάτω από το 69%, από την 10η τάξη, 39%, και στο κολέγιο, ο μικτός δείκτης εγγραφών είναι περίπου 18%, έναντι 29% του παγκόσμιου μέσου όρου. Προφανώς, πρέπει να κάνουμε περισσότερα. Η επέκταση δεν έχει προχωρήσει αρκετά. Δεν έχουμε καταφέρει να παραμείνουν όλοι στο σύστημα. Κάποιοι χρειάζονται, στην ουσία, επαγγελματική κατάρτιση. Δεν πρόκειται να γίνουν όλοι υπάλληλοι, ή διοικητικοί ή αξιωματικοί, σωστά; Πρέπει να προσπαθήσουμε να τους εντάξουμε στην επαγγελματική κατάρτιση. Αλλά πώς να το κάνεις αυτό σε μια κουλτούρα όπου, για 3.000 χρόνια, αν ήθελες να γίνεις τσαγκάρης ή ξυλουργός, καλύτερα να έχεις θείο ή πατέρα που να είναι τσαγκάρης ή ξυλουργός, γιατί κανείς άλλος δεν πρόκειται να σε διδάξει. Η μετάδοση της γνώσης, των βιοτεχνών στη χώρα μας, ήταν πάντα θέμα γονιδίων. Ο λόγος που οι γιοί των πολιτικών τείνουν να είναι πολιτικοί επίσης. Και με τους σταρ του Bollywood, η ίδια ιστορία. (Γέλια) Χρειαζόμαστε μαστόρια. Γιατί μια χώρα 1.200.000.000 να έχει πανεθνική έλλειψη, μαστόρων, υδραυλικών, πιστοποιημένων ηλεκτρολόγων; Χρειαζόμαστε περισσότερη επαγγελματική κατάρτιση στο σύστημα. Το κάνουμε. Ξεδιπλώνουμε τώρα την ιδέα των κοινοτικών κολεγίων, έτσι ώστε οι σπουδαστές, θα έχουν κάποια ακαδημαϊκή μόρφωση, πολλή επαγγελματική κατάρτιση, και στη 2η χρονιά, αν παρουσιάζουν τεράστιες ακαδημαϊκές επιδώσεις, να μπορούν να πάνε σε ένα πανεπιστήμιο, αν όχι, θα φεύγουν με διετές πιστοποιητικό, και θα κάνουν μια χρήσιμη τέχνη, σε μια κοινωνία που φωνάζει γι' αυτές τις δεξιότητες. Αυτά είναι τα είδη των αλλαγών που προσπαθούμε να επιφέρουμε, και να προχωρήσουμε μαζί. Αλλά υπάρχει μια αλλαγή, που μόνη της η κυβέρνηση δεν μπορεί να κάνει. Ξέρετε, αν δει κανείς την ανάγκη για έρευνα και καινοτομία, - έχετε ακούσει πολλά, είμαι βέβαιος, κατά τη διάρκεια των ομιλιών στο TED - έρευνα είναι κάτι που... Η κυβέρνηση θέλει να διπλασιάσει το ποσό των χρημάτων που δαπανά για την έρευνα απο 1% του ΑΕΠ στο 2%. Δεν έχουν ακόμα τα χρήματα.
Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι όλοι στη χώρα μας, πρέπει να μορφωθούν. Υπάρχουν και καλές ειδήσεις. Το 95% των 12χρονων σ'όλη την Ινδία, μπορεί να διαβάσει και να γράψει. Έτσι, το μέλλον φαίνεται καλό. Και όσον αφορά το εργατικό δυναμικό, αν βάλουμε όλα τα αυτά τα κομμάτια στη θέση τους, μπορούμε να πούμε στον υπόλοιπο κόσμο: «Ερχόμαστε». Σας ευχαριστώ πολύ. (Χειροκροτήματα)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου