Linda Cliatt-Wayman: «Πώς επισκευάζεται ένα χαλασμένο σχολείο; Ηγήσου άφοβα, αγάπα βαθιά»

Την πρώτη ημέρα της Λίντα Κλίατ Γουέιμαν ως διευθύντρια σε προβληματικό λύκειο στη Βόρεια Φιλαδέλφεια, ήταν αποφασισμένη να καθορίσει τα όρια. Σύντομα κατάλαβε πως η δουλειά θα ήταν πιο δύσκολη απ' όσο περίμενε. Με αληθινό πάθος, μοιράζεται τρεις αρχές που τη βοήθησαν να επαναφέρει τρία σχολεία χαρακτηρισμένα ως «χαμηλών επιδόσεων και σταθερά επικίνδυνα». Η άφοβη αποφασιστικότητά της να ηγηθεί - και η άνευ όρων αγάπη της για τους μαθητές - είναι ένα μοντέλο για ηγέτες σε όλους τους τομείς.

 
Ομιλία της Linda Cliatt-Wayman (Λίντα Κλίατ Γουέιμαν) στο TED (Technology-Τεχνολογία, Entertainment-Ψυχαγωγία, Design-Σχεδίαση)
με τίτλο:
«Πώς επισκευάζεται ένα χαλασμένο σχολείο;
Ηγήσου άφοβα, αγάπα βαθιά»
Μάιος 2015

Μετάφραση Dimitra Papageorgiou

Επανεξέταση Chryssa Rapessi

«... Αποφοίτησα από τα δημόσια σχολεία της Φιλαδέλφειας, και συνέχισα ως δασκάλα επί 20 χρόνια σε ένα σχολείο χαμηλών εισοδημάτων και χαμηλών επιδόσεων στη Βόρεια Φιλαδέλφεια, όπου η εγκληματικότητα οργιάζει και η βαθιά φτώχεια είναι από τις υψηλότερες στη χώρα. .... Ένα κορίτσι, στο πίσω μέρος της αίθουσας, σηκώθηκε όρθια και είπε: «Κυρία! Κυρία!» Όταν τα μάτια μας συναντήθηκαν, είπε: «Γιατί επιμένετε να το ονομάζετε σχολείο; Αυτό δεν είναι σχολείο» ... Μεγάλωσα κι εγώ φτωχή στη Νότια Φιλαδέλφεια. Ξέρω πώς είναι να πηγαίνεις σε σχολείο που δεν είναι σχολείο. Ξέρω πώς είναι ν' αναρωτιέσαι αν θα βρεθεί ποτέ διέξοδος από τη φτώχεια. Όμως, λόγω της καταπληκτικής μητέρα μου, απέκτησα την ικανότητα να ονειρεύομαι παρά τη φτώχεια που με περιέβαλε. ... Εάν πρόκειται να ωθήσω τους μαθητές μου προς τα όνειρά τους και το σκοπό της ζωής τους πρέπει να μάθω ποιοι είναι. Χρειάζεται να περάσω χρόνο μαζί τους, ... Οργανώνουμε μηνιαίες συναντήσεις για ν' ακούσουμε τις ανησυχίες τους, και να μάθουμε τι έχουν στο μυαλό τους. Μας ρωτούν πράγματα όπως: «Γιατί πρέπει ν' ακολουθούμε κανόνες;» «Γιατί υπάρχουν τόσες συνέπειες;» «Γιατί δεν μπορούμε να κάνουμε ό,τι θέλουμε;» ... Οι προσδοκίες μου γι' αυτούς είναι ξεκάθαρες, και τις επαναλαμβάνω κάθε μέρα απ' τα μεγάφωνα. ... Κλείνω κάθε ανακοίνωση με τον ίδιο τρόπο: «Αν κανείς δεν σας είπε ότι σας αγαπά σήμερα, να θυμάστε ότι σας αγαπώ εγώ, και πάντα θα σας αγαπώ». Οι λέξεις της Άσλεϊ «Κυρία, Κυρία, αυτό δεν είναι σχολείο» έχουν για πάντα χαραχτεί στο μυαλό μου. ... Δεν γνωρίζω όλες τις απαντήσεις, ξέρω όμως πως όσοι έχουν την ευθύνη να ηγηθούν ενός σχολείου που εξυπηρετεί φτωχά παιδιά, πρέπει να ηγηθούμε πραγματικά, και όταν βρισκόμαστε αντιμέτωποι με απίστευτες προκλήσεις, πρέπει να σταθούμε και ν' αναρωτηθούμε, «Και λοιπόν; Τώρα τι κάνουμε; Τι θα κάνουμε γι' αυτό;» Και καθώς ηγούμαστε, δεν πρέπει ποτέ να ξεχνάμε πως κάθε μαθητής μας είναι μόνο ένα παιδί, συχνά φοβισμένο απ' αυτό που του υπαγορεύει ο κόσμος να είναι και άσχετα με αυτό που του λέει ο υπόλοιπος κόσμος, εμείς πρέπει πάντα να τα εφοδιάζουμε με ελπίδα, με την αμέριστη προσοχή μας, με ακλόνητη πίστη στις δυνατότητές τους, και με συνεπείς προσδοκίες, και πρέπει να τους λέμε συχνά, πως αν κανείς δεν τους είπε σήμερα πως τους αγαπά, να θυμούνται πως τους αγαπάμε εμείς και θα τους αγαπάμε πάντα».

Ολόκληρο το κείμενο των υπότιτλων:

0:11

Ήταν 1η Νοεμβρίου, το 2002, πρώτη μέρα ως διευθύντρια στο σχολείο, μιας μακρόχρονης παρουσίας στη σχολική περιφέρεια της Φιλαδέλφειας.

0:26

Αποφοίτησα από τα δημόσια σχολεία της Φιλαδέλφειας, και συνέχισα ως δασκάλα ειδικής αγωγής επί 20 χρόνια σε ένα σχολείο χαμηλών εισοδημάτων και χαμηλών επιδόσεων στη Βόρεια Φιλαδέλφεια, όπου η εγκληματικότητα οργιάζει και η βαθιά φτώχεια είναι από τις υψηλότερες στη χώρα.

0:45

Λίγο καιρό μετά την άφιξή μου στο νέο σχολείο, ξέσπασε μεγάλη διαμάχη μεταξύ των κοριτσιών. Μόλις η κατάσταση τέθηκε υπό έλεγχο, συγκάλεσα αμέσως συμβούλιο στο αμφιθέατρο του σχολείου για να συστηθώ ως η νέα διευθύντρια του σχολείου. (Χειροκρότημα)

1:11

Μπήκα μέσα θυμωμένη, κάπως αγχωμένη -- (Γέλια) -- αλλά αποφασισμένη να θέσω τα όρια στους νέους μου μαθητές. Άρχισα ν' απαριθμώ, όσο πιο σθεναρά μπορούσα, τις προσδοκίες μου για τη συμπεριφορά τους και την ελπίδα μου γι' αυτά που θα μάθουν στο σχολείο. Όταν, ξαφνικά, ένα κορίτσι, στο πίσω μέρος της αίθουσας, σηκώθηκε όρθια και είπε: «Κυρία! Κυρία!» Όταν τα μάτια μας συναντήθηκαν, είπε: «Γιατί επιμένετε να το ονομάζετε σχολείο; Αυτό δεν είναι σχολείο».

1:59

Με ένα ξέσπασμα, η Άσλεϊ είχε αρθρώσει αυτό που ένιωθα και δεν ήμουν σε θέση να εκφράσω για την εμπειρία μου όταν παρακολούθησα ένα σχολείο χαμηλών επιδόσεων στην ίδια γειτονιά, πολλά, πολλά, χρόνια νωρίτερα. Εκείνο το σχολείο, σίγουρα δεν ήταν σχολείο.

2:24

Μια δεκαετία αργότερα, το 2012, έμπαινα στο τρίτο χαμηλής απόδοσης σχολείο, ως διευθύντρια. Θα ήμουν η τέταρτη διευθύντρια του Στρόμπερι Μάνσιον, μέσα σε τέσσερα χρόνια. Είχε χαρακτηριστεί «χαμηλών επιδόσεων και σταθερά επικίνδυνο» λόγων των χαμηλών επιδόσεων στα διαγωνίσματα και τον υψηλό αριθμό όπλων, ναρκωτικών, επιθέσεων και συλλήψεων. Σύντομα, καθώς πλησίασα την είσοδο του νέου σχολείου μου και δοκίμασα να μπω μέσα και βρήκα την πόρτα κλειδωμένη με αλυσίδες, μπορούσα ν' ακούσω τη φωνή της Άσλεϊ στ' αυτιά μου να λέει «Κυρία! Κυρία! Αυτό δεν είναι σχολείο». Οι αίθουσες ήταν μουντές και σκοτεινές από τον κακό φωτισμό. Υπήρχαν τόνοι σωρών από σπασμένα παλιά έπιπλα και θρανία, στις αίθουσες διδασκαλίας, και χιλιάδες αχρησιμοποίητα υλικά και πόροι. Αυτό δεν ήταν σχολείο. Καθώς ο σχολικός χρόνος περνούσε, παρατήρησα πως οι αίθουσες ήταν σχεδόν άδειες. Οι μαθητές ήταν απλώς φοβισμένοι: Φοβισμένοι να καθίσουν στα θρανία με τον φόβο πως κάτι θα συμβεί. Φοβισμένοι επειδή συχνά τους πείραζαν που έτρωγαν δωρεάν στο κυλικείο. Φοβισμένοι απ' τους καυγάδες και τον εκφοβισμό. Αυτό δεν ήταν σχολείο.

4:06

Κι έπειτα ήταν κι οι δάσκαλοι, που ήταν τρομοκρατημένοι για τη δική τους ασφάλεια, γι' αυτό και είχαν χαμηλές προσδοκίες από τους μαθητές και τους εαυτούς τους, και αγνοούσαν το ρόλο που έπαιζαν στην καταστροφή της σχολικής κουλτούρας. Αυτό ήταν το πιο ανησυχητικό όλων. Βλέπετε, η Άσλεϊ είχε δίκιο, και όχι μόνο για το δικό της σχολείο. Διότι πολλά από τα σχολεία που προορίζονται για τα φτωχά παιδιά, δεν είναι καθόλου σχολεία. Αυτό όμως μπορεί ν' αλλάξει. Επιτρέψτε μου να σας πω, πώς το κάνουμε στο λύκειο του Στρόμπερι Μάνσιον. Όποιος έχει δουλέψει μαζί μου, θα σας πει, πως είμαι γνωστή για τα συνθήματά μου. (Γέλια) Σήμερα λοιπόν θα χρησιμοποιήσω τρία που ήταν καθοριστικής σημασίας στην προσπάθειά μας γι' αλλαγή.

5:08

Το πρώτο μου σύνθημα είναι: Αν είναι να ηγηθείς, κάν' το. Πίστευα πάντα πως ό,τι συμβαίνει και δεν συμβαίνει σε ένα σχολείο εξαρτάται από τη διεύθυνση. Εγώ είμαι η διευθύντρια και ο τίτλος αυτός απαιτεί από μένα να ηγηθώ. Δεν θα παρέμενα στο γραφείο μου, δεν θα μετέθετα τη δουλειά μου, και δεν θα φοβόμουν να αντιμετωπίσω οτιδήποτε που δεν είναι καλό για τα παιδιά, είτε με κάνει αγαπητή, είτε όχι. Είμαι ηγέτιδα, γι' αυτό ξέρω πως δεν μπορώ να κάνω τίποτα μόνη μου. Έχω συγκεντρώσει μια κορυφαία ηγετική ομάδα που πιστεύει στις δυνατότητες όλων των παιδιών, και μαζί αντιμετωπίσαμε τα μικρά ζητήματα, όπως η ρύθμιση των λουκέτων με συνδυασμό στα ντουλάπια ώστε κάθε μαθητής να έχει ένα ασφαλές ντουλάπι. Στολίσαμε κάθε πίνακα ανακοινώσεων στο κτήριο αυτό με φωτεινά, πολύχρωμα και θετικά μηνύματα. Βγάλαμε τις αλυσίδες από τις κεντρικές εισόδους του σχολείου. Αντικαταστήσαμε τις καμένες λάμπες και καθαρίσαμε σε βάθος κάθε αίθουσα, ανακυκλώνοντας κάθε βιβλίο που ήταν άχρηστο, και πετώντας χιλιάδες παλιά υλικά και έπιπλα. Χρειαστήκαμε δύο κάδους την ημέρα.

6:35

Και βεβαίως, βεβαίως, αντιμετωπίσαμε τα σοβαρά ζητήματα, όπως η αναδιανομή του σχολικού προϋπολογισμού ώστε να διανεμηθούν κονδύλια για την πρόσληψη περισσότερων δασκάλων και βοηθητικού προσωπικού. Συντάξαμε το ημερήσιο σχολικό πρόγραμμα εξαρχής για να προστεθούν ποικίλες ώρες έναρξης και λήξης, μαθήματα αποκατάστασης και μαθήματα αριστούχων, εξωσχολικές δραστηριότητες, και συμβουλευτική υπηρεσία, όλα κατά τη διάρκεια της σχολικής ημέρας. Όλα κατά τη διάρκεια της σχολικής ημέρας. Δημιουργήσαμε ένα σχέδιο ανάπτυξης που ορίζει τη θέση κάθε λειτουργού και αστυνομικού για κάθε λεπτό της ημέρας, και παρακολουθείται κάθε δευτερόλεπτο, και, το καλύτερο μας, επινοήσαμε ένα πειθαρχικό πρόγραμμα για όλο το σχολείο με την ονομασία «Μη διαπραγματεύσιμα». Ήταν ένα σύστημα διαγωγής -- με σκοπό την προώθηση της θετικής συμπεριφοράς σε όλες τις φάσεις.

7:48

Τα αποτελέσματα; Το Στρόμπερι Μάνσιον αφαιρέθηκε από τα σταθερά επικίνδυνα σχολεία τον πρώτο μας χρόνο κι ενώ... -- (Χειροκρότημα) κι ενώ ήταν στη λίστα των σταθερά επικίνδυνων επί πέντε συνεχή χρόνια. Οι ηγέτες κάνουν το αδύνατο, δυνατό.

8:12

Κι αυτό με φέρνει στο επόμενο σύνθημά μου: Και λοιπόν; Τώρα τι κάνουμε; (Γέλια) (Χειροκρότημα)

8:24

Όταν είδαμε τα δεδομένα, και συναντηθήκαμε με το προσωπικό, υπήρχαν πολλές δικαιολογίες για τη χαμηλή επίδοση του σχολείου και το χαρακτηρισμό ως σταθερά επικίνδυνο. Είπαν πως μόνο το 68% των παιδιών έρχονται στο σχολείο σε καθημερινή βάση, και όλα ζουν στο όριο της φτώχειας, μόνο το 1% των γονέων συμμετέχει, πολλά από τα παιδιά είναι αποφυλακισμένα και προέρχονται από μονογονεϊκές οικογένειες 39% των μαθητών έχουν ειδικές ανάγκες, και τα δεδομένα της πολιτείας έδειξαν πως το 6% των μαθητών ήταν καλά στην άλγεβρα, και το 10% ήταν καλά στη γλώσσα.

9:09

Και αφού ολοκλήρωσαν τις ιστορίες για το πόσο κακές ήταν οι συνθήκες και τα παιδιά τους κοίταξα, και είπα: «Και λοιπόν; Τώρα τι κάνουμε; Τι θα κάνουμε γι' αυτό;» (Χειροκρότημα)

9:31

Η εξάλειψη των δικαιολογιών έγινε η πρωταρχική ευθύνη μου. Αντιμετωπίσαμε κάθε μία από αυτές τις δικαιολογίες μέσω ενός υποχρεωτικού μοντέλου επαγγελματικής ανάπτυξης ανοίγοντας τον δρόμο για έντονη εστίαση στη διδασκαλία και τη μάθηση. Έπειτα από πολλές παρατηρήσεις, καταλήξαμε πως οι δάσκαλοι γνώριζαν τι να διδάξουν αλλά δεν γνώριζαν πώς να το διδάξουν. Τόσα πολλά παιδιά με τόσο τεράστιες δυνατότητες. Γι' αυτό δημιουργήσαμε ένα μάθημα πρότυπο παράδοσης για τη διδασκαλία που εστίαζε σε μικρές ομάδες διδασκαλίας, για να είναι εφικτό για όλους τους μαθητές να ικανοποιήσουν τις ανάγκες τους μέσα στην τάξη.

10:18

Τα αποτελέσματα; Έπειτα από ένα χρόνο, τα δεδομένα της πολιτείας έδειξαν πως οι επιδόσεις μας είχαν αυξηθεί κατά 171% στην άλγεβρα και 107% στη γλώσσα. (Χειροκρότημα) Έχουμε πολύ δρόμο μπροστά μας, πολύ μακρύ δρόμο μπροστά μας, αλλά τώρα αντιμετωπίζουμε κάθε εμπόδιο με τη στάση «Και λοιπόν; Τώρα τι κάνουμε;»

10:49

Κι αυτό με φέρνει στο τρίτο και τελευταίο σύνθημά μου. (Γέλια) Αν κανείς δεν σου είπε πως σ' αγαπά σήμερα, να θυμάσαι πως σ' αγαπάω εγώ, και πάντα θα σ' αγαπώ.

11:04

Οι μαθητές μου έχουν προβλήματα: κοινωνικά, συναισθηματικά, οικονομικά προβλήματα που δεν φαντάζεστε. Μερικοί απ' αυτούς είναι γονείς οι ίδιοι, και κάποιοι είναι εντελώς μόνοι. Αν κάποιος ρωτούσε το αληθινό μυστικό μου για τη βελτίωση του Στρόμπερι Μάνσιον, θα έλεγα πως αγαπώ τους μαθητές μου και πιστεύω στις δυνατότητές τους άνευ όρων. Όταν τους κοιτώ βλέπω μόνο αυτό που μπορούν να γίνουν, κι αυτό επειδή είμαι μία απ' αυτούς. Μεγάλωσα κι εγώ φτωχή στη Νότια Φιλαδέλφεια. Ξέρω πώς είναι να πηγαίνεις σε σχολείο που δεν είναι σχολείο. Ξέρω πώς είναι ν' αναρωτιέσαι αν θα βρεθεί ποτέ διέξοδος από τη φτώχεια. Όμως, λόγω της καταπληκτικής μητέρα μου, απέκτησα την ικανότητα να ονειρεύομαι παρά τη φτώχεια που με περιέβαλε.

12:16

Γι' αυτό -- (Χειροκρότημα) -- Εάν πρόκειται να ωθήσω τους μαθητές μου προς τα όνειρά τους και το σκοπό της ζωής τους πρέπει να μάθω ποιοι είναι. Χρειάζεται να περάσω χρόνο μαζί τους, και γι' αυτό διαχειρίζομαι την τραπεζαρία καθημερινά. (Γέλια) Και όσο είμαι εκεί, τους μιλώ για πολύ προσωπικά ζητήματα, και όταν έχουν γενέθλια τους τραγουδώ «Χρόνια Πολλά» παρόλο που δεν ξέρω να τραγουδάω. (Γέλια) Συχνά τους ρωτώ, «Γιατί με βάζετε να τραγουδάω ενώ δεν ξέρω;» (Γέλια) Κι αυτοί απαντούν λέγοντας: «Επειδή μας αρέσει να νιώθουμε μοναδικοί».

13:07

Οργανώνουμε μηνιαίες συναντήσεις για ν' ακούσουμε τις ανησυχίες τους, και να μάθουμε τι έχουν στο μυαλό τους. Μας ρωτούν πράγματα όπως: «Γιατί πρέπει ν' ακολουθούμε κανόνες;» «Γιατί υπάρχουν τόσες συνέπειες;» «Γιατί δεν μπορούμε να κάνουμε ό,τι θέλουμε;» (Γέλια) Ρωτούν κι εγώ απαντώ κάθε ερώτηση με ειλικρίνεια, κι αυτό το αλισβερίσι βοηθά να ξεκαθαρίζουν τυχόν παρανοήσεις. Κάθε στιγμή είναι ιδανική για διδασκαλία.

13:47

Η ανταμοιβή μου, η ανταμοιβή μου για την αδιαπραγμάτευτη στάση μου, με τους κανόνες και τις συνέπειες είναι ο σεβασμός που έχω κερδίσει. Επιμένω σε αυτό, και γι' αυτό, μπορούμε να επιτύχουμε πράγματα μαζί. Οι προσδοκίες μου γι' αυτούς είναι ξεκάθαρες, και τις επαναλαμβάνω κάθε μέρα απ' τα μεγάφωνα. Τους υπενθυμίζω -- (Γέλια) Τους υπενθυμίζω αυτές τις θεμελιώδεις αξίες, την εστίαση, την παράδοση, την αριστεία, την ακεραιότητα και την επιμονή, και τους υπενθυμίζω καθημερινά πώς η εκπαίδευση μπορεί πραγματικά ν' αλλάξει τις ζωές τους. Κλείνω κάθε ανακοίνωση με τον ίδιο τρόπο: «Αν κανείς δεν σας είπε ότι σας αγαπά σήμερα, να θυμάστε ότι σας αγαπώ εγώ, και πάντα θα σας αγαπώ».

14:53

Οι λέξεις της Άσλεϊ «Κυρία, Κυρία, αυτό δεν είναι σχολείο» έχουν για πάντα χαραχτεί στο μυαλό μου. Αν πρόκειται να έχουμε πραγματική πρόοδο στην αντιμετώπιση της φτώχειας, πρέπει να βεβαιωθούμε πως κάθε σχολείο, που εξυπηρετεί φτωχά παιδιά είναι αληθινό σχολείο, ένα σχολείο, ένα σχολείο, -- (Χειροκρότημα) -- ένα σχολείο που τους παρέχει τις γνώσεις και τη νοητική εκπαίδευση για να περιηγηθούν στον κόσμο γύρω τους.

15:37

Δεν γνωρίζω όλες τις απαντήσεις, ξέρω όμως πως όσοι από εμάς είναι προνομιούχοι κι έχουν την ευθύνη να ηγηθούν ενός σχολείου που εξυπηρετεί φτωχά παιδιά, πρέπει να ηγηθούμε πραγματικά, και όταν βρισκόμαστε αντιμέτωποι με απίστευτες προκλήσεις, πρέπει να σταθούμε και ν' αναρωτηθούμε, «Και λοιπόν; Τώρα τι κάνουμε; Τι θα κάνουμε γι' αυτό;» Και καθώς ηγούμαστε, δεν πρέπει ποτέ να ξεχνάμε πως κάθε μαθητής μας είναι μόνο ένα παιδί, συχνά φοβισμένο απ' αυτό που του υπαγορεύει ο κόσμος να είναι και άσχετα με αυτό που του λέει ο υπόλοιπος κόσμος, εμείς πρέπει πάντα να τα εφοδιάζουμε με ελπίδα, με την αμέριστη προσοχή μας, με ακλόνητη πίστη στις δυνατότητές τους, και με συνεπείς προσδοκίες, και πρέπει να τους λέμε συχνά, πως αν κανείς δεν τους είπε σήμερα πως τους αγαπά, να θυμούνται πως τους αγαπάμε εμείς και θα τους αγαπάμε πάντα.

16:50

Ευχαριστώ.

16:52

(Χειροκρότημα)

17:03

Ευχαριστώ. Χριστέ μου.

Rita Pierson: «Κάθε παιδί χρειάζεται έναν υπερασπιστή»

Η Ρίτα Πίρσον, δασκάλα επί 40 χρόνια, άκουσε κάποτε μια συνάδελφο να λέει: «Δεν με πληρώνουν για να συμπαθώ τα παιδιά». Η απάντησή της ήταν πως «τα παιδιά δεν μαθαίνουν από ανθρώπους που δεν συμπαθούν.» Μια έντονη παρότρυνση προς τους δασκάλους να πιστέψουν στους μαθητές τους και να επικοινωνήσουν μαζί τους σε ένα αληθινό, ανθρώπινο και προσωπικό επίπεδο.

 
Ομιλία της Rita Pierson (Ρίτα Πίρσον) στο TED (Technology-Τεχνολογία, Entertainment-Ψυχαγωγία, Design-Σχεδίαση)
με τίτλο:
«Κάθε παιδί χρειάζεται έναν υπερασπιστή»
Μάιος 2013

Μετάφραση Dimitra Papageorgiou

Επανεξέταση Toula Papapantou

«... Έχω περάσει όλη τη ζωή μου είτε στο σχολείο, στο δρόμο για το σχολείο, είτε συζητώντας για όσα συμβαίνουν στο σχολείο. ... Ο Τζέιμς Κόμερ (James P. Comer) λέει πως καμία σημαντική γνώση δεν αποκτιέται χωρίς μια σημαντική σχέση. Ο Τζώρτζ Γουόσινγκτον Κάρβερ (George Washington Carver) λέει πως η μάθηση είναι η κατανόηση των σχέσεων. ... Μια συνάδελφος μου είπε κάποτε: «Δεν με πληρώνουν για να συμπαθώ τα παιδιά. Με πληρώνουν για να τα διδάσκω. Τα παιδιά πρέπει να μάθουν. Εγώ πρέπει να το διδάξω. Εκείνα πρέπει να το μάθουν. Τέλος». ... Ε, λοιπόν της είπα: «Ξέρεις, τα παιδιά δεν μαθαίνουν από ανθρώπους που δε συμπαθούν»..... Κάποιοι πιστεύουν πως ή το 'χεις ή δεν το 'χεις με τις σχέσεις. Πιστεύω πως ο Στέφεν Κόβεϊ (Stephen Covey) είχε τη σωστή ιδέα. Είπε πως πρέπει να κάνεις μερικά απλά πράγματα όπως το να κατανοήσεις πρώτος αντί να ζητάς να σε κατανοήσουν, απλά πράγματα όπως η συγγνώμη. Το έχετε σκεφτεί ποτέ; Ζητείστε από ένα παιδί συγγνώμη και θα σοκαριστεί. .... Είχα τάξεις που ήταν τόσο χαμηλά, τόσο ακαδημαϊκά ανεπαρκείς, που έκλαψα. Αναρωτιόμουν, πώς θα πάω αυτήν την ομάδα μέσα σε εννέα μήνες από εκεί που είναι, εκεί που έπρεπε να είναι; Ήταν δύσκολο. Ήταν εξαιρετικά δύσκολο. Πώς μπορώ ν' αυξήσω την αυτοεκτίμηση ενός παιδιού και τις ακαδημαϊκές επιδόσεις του, την ίδια στιγμή; ... Θα συμπαθείτε όλα σας τα παιδιά; Όχι βέβαια. Και ξέρετε πως τα δυσκολότερα παιδιά ποτέ δεν λείπουν. (Γέλια) Ποτέ. Δεν θα τα συμπαθείτε όλα, και τα πιο δύσκολα εμφανίζονται για κάποιο λόγο. Είναι η σύνδεση. Είναι η σχέση. Και παρόλο που δεν θα τα συμπαθήσετε όλα, το σημαντικό είναι να μην το μάθουν ποτέ. Οι δάσκαλοι γινόμαστε σπουδαίοι ηθοποιοί, κι ερχόμαστε στη δουλειά ακόμη κι όταν δεν αισθανόμαστε καλά, κι ακούμε για μεθοδεύσεις που δεν έχουν και πολύ νόημα, αλλά διδάσκουμε έτσι κι αλλιώς. Διδάσκουμε επειδή αυτό είναι που κάνουμε. ... Η διδασκαλία και η μάθηση θα έπρεπε να δημιουργούν χαρά. Πόσο ισχυρός θα ήταν ο κόσμος μας αν είχαμε παιδιά που δεν φοβούνται να πάρουν ρίσκα, που δεν φοβούνται να σκεφτούν, και που έχουν έναν υπερασπιστή; Κάθε παιδί αξίζει έναν υπερασπιστή, έναν ενήλικα που δεν θα τα παρατήσει ποτέ, που καταλαβαίνει τη δύναμη της επαφής, κι επιμένει να γίνουν το καλύτερο που μπορούν. ... Είναι σκληρή αυτή η δουλειά; Ιδέα δεν έχετε, πόσο σκληρή είναι. Αλλά δεν είναι ακατόρθωτη».

Ολόκληρο το κείμενο των υπότιτλων:

0:11

Έχω περάσει όλη τη ζωή μου είτε στο σχολείο, στο δρόμο για το σχολείο, είτε συζητώντας για όσα συμβαίνουν στο σχολείο. Και οι δύο γονείς μου ήταν εκπαιδευτικοί, το ίδιο και ο παππούς και η γιαγιά από την πλευρά της μητέρας μου, και τα προηγούμενα σαράντα χρόνια έκανα κι εγώ το ίδιο. Έτσι, περιττό ν' αναφέρω πως όλα αυτά τα χρόνια είχα την ευκαιρία να δω την εκπαιδευτική μεταρρύθμιση από πολλές πλευρές. Ορισμένες απ' αυτές τις μεταρρυθμίσεις ήταν καλές. Άλλες, δεν ήταν εξίσου καλές. Τώρα ξέρουμε γιατί τα παιδιά εγκαταλείπουν το σχολείο. Ξέρουμε γιατί δεν μαθαίνουν. Είναι είτε η φτώχεια, η περιορισμένη συμμετοχή, η αρνητική επιρροή των συμμαθητών. Ξέρουμε το γιατί. Ένα πράγμα όμως για το οποίο ποτέ δεν συζητάμε ή συζητάμε σπάνια είναι η αξία και η σημασία την ανθρώπινης επαφής, οι σχέσεις.

1:07

Ο Τζέιμς Κόμερ (James P. Comer) λέει πως καμία σημαντική γνώση δεν αποκτιέται χωρίς μια σημαντική σχέση. Ο Τζώρτζ Γουόσινγκτον Κάρβερ (George Washington Carver) λέει πως η μάθηση είναι η κατανόηση των σχέσεων. Καθένας σ' αυτή την αίθουσα έχει επηρεαστεί από κάποιο δάσκαλο ή κάποιον ενήλικα. Επί χρόνια, παρακολουθώ ανθρώπους να διδάσκουν. Έχω δει τους καλύτερους και μερικούς από τους χειρότερους.

1:33

Μια συνάδελφος μου είπε κάποτε: «Δεν με πληρώνουν για να συμπαθώ τα παιδιά. Με πληρώνουν για να τα διδάσκω. Τα παιδιά πρέπει να μάθουν. Εγώ πρέπει να το διδάξω. Εκείνα πρέπει να το μάθουν. Τέλος».

1:44

Ε, λοιπόν της είπα: «Ξέρεις, τα παιδιά δεν μαθαίνουν από ανθρώπους που δε συμπαθούν».

1:50

(Γέλια) (Χειροκρότημα)

1:58

Μου είπε πως «Αυτά είναι ένα μάτσο ανοησίες».

2:01

Της απάντησα: «Αγαπητή μου, η σχολική χρονιά θα είναι μακρά... ...κι επίπονη».

2:07

Δεν χρειάζεται ν' αναφέρω πως πράγματι ήταν. Κάποιοι πιστεύουν πως ή το 'χεις ή δεν το 'χεις με τις σχέσεις. Πιστεύω πως ο Στέφεν Κόβεϊ (Stephen Covey) είχε τη σωστή ιδέα. Είπε πως πρέπει να κάνεις μερικά απλά πράγματα όπως το να κατανοήσεις πρώτος αντί να ζητάς να σε κατανοήσουν, απλά πράγματα όπως η συγγνώμη. Το έχετε σκεφτεί ποτέ; Ζητείστε από ένα παιδί συγγνώμη και θα σοκαριστεί.

2:32

Παρέδωσα ένα μάθημα κάποτε για τους συντελεστές. Δεν είμαι καλή στα μαθηματικά, αλλά το πάλεψα. Γύρισα και κοίταξα το βιβλίο του δασκάλου. Είχα διδάξει όλο το μάθημα λανθασμένα. (Γέλια)

2:44

Επέστρεψα λοιπόν στην τάξη την άλλη μέρα και είπα: «Κοιτάξτε παιδιά, πρέπει να ζητήσω συγγνώμη. Σας δίδαξα όλο το μάθημα λανθασμένα. Λυπάμαι».

2:53

Απάντησαν: «Δεν πειράζει κυρία Πίρσον. Ήσασταν τόσο ενθουσιασμένη που σας αφήσαμε να συνεχίσετε». (Γέλια) (Χειροκρότημα)

3:01

Είχα τάξεις που ήταν τόσο χαμηλά, τόσο ακαδημαϊκά ανεπαρκείς, που έκλαψα. Αναρωτιόμουν, πώς θα πάω αυτήν την ομάδα μέσα σε εννέα μήνες από εκεί που είναι, εκεί που έπρεπε να είναι; Ήταν δύσκολο. Ήταν εξαιρετικά δύσκολο. Πώς μπορώ ν' αυξήσω την αυτοεκτίμηση ενός παιδιού και τις ακαδημαϊκές επιδόσεις του, την ίδια στιγμή;

3:26

Μια χρονιά, είχα μια φαεινή ιδέα. Είπα σε όλους τους μαθητές μου: «Έχετε επιλεγεί να είστε στην τάξη μου επειδή είμαι η καλύτερη δασκάλα κι εσείς οι καλύτεροι μαθητές, μας έβαλαν όλους μαζί ώστε να δείξουμε σε όλους τους άλλους πώς γίνεται».

3:41

Ένα απ' τα παιδιά είπε «Αλήθεια;» (Γέλια)

3:46

Απάντησα: «Αλήθεια. Πρέπει να δείξουμε στις άλλες τάξεις πώς γίνεται, γι' αυτό όταν περνάμε στο διάδρομο, οι άνθρωποι θα μας προσέχουν και δεν μπορείτε να κάνετε φασαρία. Θα πρέπει να περπατάτε κορδωμένοι». Τους έδωσα κι ένα ρητό να λένε: «Είμαι κάποιος». «Ήμουν κάποιος όταν ήρθα». «Θα είμαι κάποιος καλύτερος όταν θα φύγω». «Είμαι δυνατός και ισχυρός». «Αξίζω την εκπαίδευση που παίρνω εδώ». «Έχω πράγματα να κάνω, ανθρώπους να εντυπωσιάσω, και μέρη να επισκεφτώ».

4:12

Κι αυτά είπαν, «Ναι!»

4:15

Άμα το επαναλαμβάνεις επί μακρόν, γίνεται μέρος του εαυτού σου.

4:20

Έτσι -- (Χειροκρότημα) Τους έδωσα ένα τεστ 20 ερωτήσεων. Ένας μαθητής έχασε τις 18. Του έβαλα «+2» στο γραπτό του κι ένα γελαστό προσωπάκι.

4:38

Μου είπε: «Κυρία Πίρσον, αυτό είναι Δ';»

4:42

Απάντησα «Ναι.»

4:44

Και είπε: «Τότε γιατί μου βάλατε γελαστό προσωπάκι;»

4:48

Απάντησα: «Επειδή είσαι σε καλό δρόμο. Βρήκες τις δύο. Δεν τις έχασες όλες». Ρώτησα: «Όταν θα το επαναλάβουμε, δεν θα τα πας καλύτερα;»

4:57

Κι εκείνος είπε: «Ναι, κυρία, μπορώ και καλύτερα».

5:00

Βλέπετε το «-18» σου ρουφάει όλη την ενέργεια. Το «+2» του είπε πως δεν είναι τελείως σκράπας. (Γέλια) (Χειροκρότημα)

5:11

Επί χρόνια παρακολουθούσα τη μητέρα μου να χρησιμοποιεί τα διαλείμματα για επαναλήψεις, να κάνει ιδιαίτερα στα σπίτια τ' απογεύματα, ν' αγοράζει βούρτσες, χτένες, φυστικοβούτυρο και κράκερς να τα έχει στο συρτάρι της για τα παιδιά που έπρεπε να φάνε, είχε σφουγγάρι και σαπούνι για εκείνα που δεν μύριζαν πολύ όμορφα. Βλέπετε είναι δύσκολο να διδάσκεις παιδιά που βρωμάνε. Και τα παιδιά μπορούν να είναι σκληρά. Είχε λοιπόν αυτά τα πράγματα στο συρτάρι της έδρας, και χρόνια αργότερα, όταν συνταξιοδοτήθηκε, έβλεπα μερικά από εκείνα τα παιδιά να έρχονται και να της λένε: «Ξέρετε κυρία Γουόκερ, μου αλλάξατε τη ζωή. Την κάνατε να λειτουργήσει για μένα. Με κάνατε να νιώσω σημαντικός, ακόμη κι όταν μέσα μου ήξερα ότι δεν ήμουν. Θέλω να δείτε ποιος έχω γίνει σήμερα».

5:57

Όταν η μητέρα μου πέθανε δυο χρόνια πριν, στα 92, ήρθαν τόσοι πολλοί παλαιοί μαθητές της στην κηδεία της, που δάκρυσα, όχι επειδή είχε φύγει, αλλά επειδή άφησε πίσω της ένα κληροδότημα σχέσεων που δεν μπορεί ποτέ να χαθεί.

6:12

Αντέχουμε να έχουμε περισσότερη επαφή; Σίγουρα. Θα συμπαθείτε όλα σας τα παιδιά; Όχι βέβαια. Και ξέρετε πως τα δυσκολότερα παιδιά ποτέ δεν λείπουν. (Γέλια) Ποτέ. Δεν θα τα συμπαθείτε όλα, και τα πιο δύσκολα εμφανίζονται για κάποιο λόγο. Είναι η σύνδεση. Είναι η σχέση. Και παρόλο που δεν θα τα συμπαθήσετε όλα, το σημαντικό είναι να μην το μάθουν ποτέ. Οι δάσκαλοι γινόμαστε σπουδαίοι ηθοποιοί, κι ερχόμαστε στη δουλειά ακόμη κι όταν δεν αισθανόμαστε καλά, κι ακούμε για μεθοδεύσεις που δεν έχουν και πολύ νόημα, αλλά διδάσκουμε έτσι κι αλλιώς. Διδάσκουμε επειδή αυτό είναι που κάνουμε.

6:59

Η διδασκαλία και η μάθηση θα έπρεπε να δημιουργούν χαρά. Πόσο ισχυρός θα ήταν ο κόσμος μας αν είχαμε παιδιά που δεν φοβούνται να πάρουν ρίσκα, που δεν φοβούνται να σκεφτούν, και που έχουν έναν υπερασπιστή; Κάθε παιδί αξίζει έναν υπερασπιστή, έναν ενήλικα που δεν θα τα παρατήσει ποτέ, που καταλαβαίνει τη δύναμη της επαφής, κι επιμένει να γίνουν το καλύτερο που μπορούν.

7:23

Είναι σκληρή αυτή η δουλειά; Ιδέα δεν έχετε, πόσο σκληρή είναι. Αλλά δεν είναι ακατόρθωτη. Μπορούμε να το κάνουμε. Είμαστε εκπαιδευτικοί. Είμαστε γεννημένοι να κάνουμε τη διαφορά.

7:35

Σας ευχαριστώ πάρα πολύ.

7:36

(Χειροκρότημα)

Tyler DeWitt: «Εϊ ... καθηγητές των θετικών επιστημών — κάντε το διασκεδαστικό»

Ο καθηγητής επιστημών Τάϊλερ Ντεγοϋίτ ήταν συνεπαρμένος από ένα μάθημα σχετικά με τα βακτήρια (πόσο φανταστικό!)—και κατέρρευσε όταν οι μαθητές του το μίσησαν. Το πρόβλημα ήταν το βιβλίο: ήταν απίθανο να το καταλάβει κανείς. Καλεί όλους τους καθηγητές των θετικών επιστημών να παρατήσουν την ορολογία και την υπερβολική ακρίβεια, και αντί αυτού να κάνουν την επιστήμη ν' αναδεικνύεται μέσα από ιστορίες κι επιδείξεις.

 
Ομιλία του Tyler DeWitt (Τάϊλερ Ντεγοϋίτ) στο TED (Technology-Τεχνολογία, Entertainment-Ψυχαγωγία, Design-Σχεδίαση) με τίτλο:
«Εϊ ... καθηγητές των θετικών επιστημών — κάντε το διασκεδαστικό»
Φεβρουάριος 2013

Μετάφραση Vasiliki Fragkoulidou

Επανεξέταση Stefanos Reppas

«... στην επικοινωνία της επιστήμης υπάρχει αυτή η εμμονή με τη σοβαρότητα. Αυτό με σκοτώνει. Δεν αστειεύομαι. Δούλευα για έναν εκπαιδευτικό εκδότη, και ως συγγραφέα, μου έλεγαν πάντοτε να μην χρησιμοποιώ ιστορίες ή διασκεδαστική, ευχάριστη γλώσσα, γιατί τότε δεν θα μπορούσε να θεωρηθεί η δουλειά μου ως "σοβαρή" και "επιστημονική" ... κάποιοι πιστεύουν ότι υποστηρίζω μια υποβάθμιση της επιστήμης. Αυτό δεν είναι αλήθεια σε καμία περίπτωση. Αυτή τη στιγμή είμαι διδακτορικός φοιτητής στο ΜΙΤ, και καταλαβαίνω απόλυτα τη σημασία της λεπτομερούς, συγκεκριμένης επιστημονικής επικοινωνίας μεταξύ εμπειρογνωμόνων, αλλά όχι όταν προσπαθούμε να διδάξουμε δεκατριάχρονα παιδιά. Αν ένας νεαρός μαθητής πιστεύει ότι όλοι οι ιοί έχουν DNA, αυτό δεν πρόκειται να καταστρέψει τις πιθανότητες επιτυχίας του στην επιστήμη. Αλλά αν ένας νεαρός μαθητής δεν μπορεί να καταλάβει τίποτα στην επιστήμη και μαθαίνει να τη μισεί ... αυτό θα καταστρέψει τις πιθανότητες επιτυχίας ... εύχομαι η αλλαγή να μπορούσε να προέλθει από τα θεσμικά όργανα στην κορυφή, που διαιωνίζουν αυτά τα προβλήματα, και τους ικετεύω, τους εκλιπαρώ απλά να σταματήσουν. Αλλά νομίζω ότι αυτό είναι απίθανο. Έτσι είμαστε τόσο τυχεροί που έχουμε πόρους όπως το Διαδίκτυο, όπου μπορούμε να παρακάμψουμε αυτά τα θεσμικά όργανα από κάτω προς τα πάνω. Υπάρχει ένας αυξανόμενος αριθμός διαδικτυακών πηγών που είναι αφιερωμένες στο να εξηγούν την επιστήμη με απλούς, κατανοητούς τρόπους. Ονειρεύομαι μια ιστοσελίδα σαν τη Βικιπαίδεια που θα μπορούσε να εξηγήσει κάθε επιστημονική αντίληψη που μπορείτε να σκεφτείτε σε απλή γλώσσα που θα την κατανοούσε ένας μέσος μαθητής. Και εγώ περνώ τον περισσότερο ελεύθερο χρόνο μου φτιάχνοντας αυτά τα επιστημονικά βίντεο τα οποία ανεβάζω στο YouTube ... Η ανάδραση που λαμβάνω είναι μερικές φορές ανορθόγραφη και συχνά είναι γραμμένη σε LOLcats, αλλά παρόλα αυτά είναι γεμάτη με τόση εκτίμηση κι ευγνωμοσύνη που ξέρω ότι αυτός είναι ο σωστός τρόπος με τον οποίο θα πρέπει να επικοινωνούμε την επιστήμη».

Ολόκληρο το κείμενο των υπότιτλων:

0:15

Αφήστε με να σας πω μια ιστορία.

0:17

Είναι η πρώτη μου χρονιά ως νέος καθηγητής θετικών επιστημών στο λύκειο και είμαι τόσο πρόθυμος. Είμαι τόσο ενθουσιασμένος, που βάζω όλο μου τον εαυτό στα σχέδια μου για το μάθημα. Αλλά σιγά σιγά αρχίζω να συνειδητοποιώ την πικρή πραγματικότητα, ότι οι μαθητές μου ίσως να μην μαθαίνουν τίποτα.

0:37

Μια μέρα συνέβη το εξής: Μόλις είχα αναθέσει στην τάξη μου να διαβάσει ένα κεφάλαιο του βιβλίου σχετικά με το αγαπημένο μου θέμα στη βιολογία: οι ιοί και πως αυτοί επιτίθενται. Και έτσι είμαι τόσο ενθουσιασμένος που θα το συζητήσω μαζί τους, εισέρχομαι στη τάξη και ρωτώ, "Θα μπορούσε κάποιος σας παρακαλώ να εξηγήσει τα σημαντικότερα σημεία και γιατί είναι τόσο ωραία;"

1:00

Επικρατεί σιωπή. Εν τέλει, η αγαπημένη μου μαθήτρια, με κοιτάζει στα μάτια, και μου λέει: "Η ανάγνωσή του ήταν χάλια". Και στη συνέχεια το ξεκαθάρισε λέγοντας: "Ξέρετε πως δεν εννοώ ότι είναι χάλια αλλά ότι δεν κατάλαβα ούτε λέξη. Είναι βαρετό. Ποιος νοιάζεται! Είναι χάλια."

1:22

Αυτά τα συμπονετικά χαμόγελα απλωμένα σε όλο το δωμάτιο τώρα, και συνειδητοποιώ ότι όλοι οι υπόλοιποι μαθητές μου βρίσκονται στην ίδια κατάσταση, ότι ίσως πήραν σημειώσεις ή απομνημόνευσαν ορισμούς από το βιβλίο, αλλά κανείς από αυτούς δεν κατάλαβε πραγματικά τις βασικές ιδέες Ούτε ένας από αυτούς δεν μπορεί να μου πει γιατί αυτό το πράγμα είναι τόσο φανταστικό γιατί είναι τόσο σημαντικό.

1:47

Είμαι εντελώς ανίδεος. Δεν έχω καμία ιδέα τι να κάνω μετά. Έτσι, το μόνο πράγμα που μπορώ να σκεφτώ είναι ας πούμε, "Ακούστε. Επιτρέψτε μου να σας πω μια ιστορία. Οι κύριοι χαρακτήρες στην ιστορία είναι τα βακτήρια και οι ιοί. Αυτοί οι τύποι ανατινάχτηκαν μια-δυο εκατομμύρια φορές. Τα πραγματικά βακτήρια και οι ιοί είναι τόσο μικροσκοπικοί οργανισμοί που δεν τους βλέπουμε χωρίς μικροσκόπιο, και εσείς μπορεί να γνωρίζετε, βακτήρια και ιούς επειδή και τα δύο μας αρρωσταίνουν. Αλλά αυτό που πολλοί άνθρωποι δεν ξέρουν είναι ότι οι ιοί μπορούν να κάνουν τα βακτήρια επίσης ν' αρρωστήσουν".

2:26

Τώρα, η ιστορία που αρχίζω ν' αναφέρω στα παιδιά μου, ξεκινά σαν μια ιστορία τρόμου. Μια φορά κι έναν καιρό, υπήρξε αυτό το μικρό ευτυχισμένο βακτήριο. Μην δεθείτε πολύ με αυτό. Ίσως αυτό περιφέρεται μέσα στο στομάχι σας ή σε μερικά χαλασμένα τρόφιμα κάπου, και ξαφνικά αρχίζει να μην αισθάνεται τόσο καλά. Ίσως έφαγε κάτι κακό για μεσημεριανό γεύμα, και τότε τα πράγματα γίνονται πραγματικά φρικτά, καθώς το δέρμα του σκίζεται, και βλέπει έναν ιό να βγαίνει από μέσα του. Και στη συνέχεια γίνεται φρικτό όταν ανοίγει ξαφνικά και μια στρατιά από ιούς ξεχύνονται από το εσωτερικό του. Αν--Ωχ είναι σωστό! -- Εάν βλέπετε αυτό, και είστε ένα βακτήριο, Αυτό είναι σαν το χειρότερο εφιάλτη σας. Αλλά εάν είστε ένας ιός και το δείτε αυτό, σταυρώνετε τα μικρά ποδαράκια σας και σκέφτεστε, «Είμαστε οι καλύτεροι.» Επειδή χρειάστηκε πολλή επιδέξια δουλειά να μολυνθεί αυτό το βακτήριο. Ιδού τι έπρεπε να συμβεί. Ένας ιός συνδέθηκε επάνω σε ένα βακτήριο και εισήγαγε κρυφά το DNA του μέσα σε αυτό. Το επόμενο βήμα είναι, ότι το ιϊκό DNA έφτιαξε υλικά που τεμάχισαν το DNA του βακτηρίου. Και τώρα που ξεφορτωθήκαμε το βακτηριακό DNA, το ιϊκό DNA παίρνει τον έλεγχο του κυττάρου και του λέει να αρχίσει να φτιάχνει περισσότερους ιούς. Διότι, βλέπετε, το DNA είναι σαν ένα προσχέδιο που λέει στα ζωντανά πράγματα τι να φτιάξουν. Έτσι, αυτό είναι σαν να πηγαίνεις σε ένα εργοστάσιο αυτοκινήτων και να αντικαθιστάς τα προσχέδια, με προσχέδια για ρομπότ δολοφόνους. Οι εργάτες θα συνέχιζαν να έρχονται την επόμενη μέρα και να κάνουν τις δουλειές τους, αλλά ακολουθώντας διαφορετικές οδηγίες. Έτσι αντικαθιστώντας το βακτηριακό DNA με ιϊκό DNA μετατρέπει τα βακτήρια σε ένα εργοστάσιο παραγωγής ιών-- δηλαδή, έως ότου γεμίσει τόσο πολύ με ιούς που θα εκραγεί. Αλλά αυτός δεν είναι ο μόνος τρόπος που οι ιοί μολύνουν τα βακτήρια. Μερικά είναι πολύ πιο επιδέξια. Όταν ένας μυστικός πράκτορας ιός μολύνει ένα βακτήριο, κάνουν λίγη κατασκοπεία. Εδώ, αυτός ο μεταμφιεσμένος, μυστικός πράκτορας βάζει σιγά σιγά το DNA του μέσα στο βακτηριακό κύτταρο, αλλά εδώ είναι παγίδα: δεν κάνει τίποτα επιβλαβές--όχι από την αρχή. Αντ ' αυτού, γλιστρά σιωπηλά στο DNA των βακτηρίων, και μένει εκεί ακριβώς σαν ένα κοιμώμενο κύτταρο τρομοκράτη, περιμένοντας οδηγίες. Και αυτό που είναι ενδιαφέρον είναι πως όποτε αυτό το βακτήριο αποκτήσει μωρά, τα μωρά έχουν επίσης το ιϊκό DNA μέσα τους. Έτσι τώρα έχουμε μια ολόκληρη εκτεταμένη οικογένεια από βακτήρια, γεμάτη με κοιμώμενα κύτταρα ιών. Όπου ζουν ευτυχισμένοι όλοι μαζί μέχρις ότου να έρθει ένα σινιάλο και--Μπαμ! --όλο το DNΑ πετάγεται έξω. Παίρνει τον έλεγχο αυτών των κυττάρων, τους μετατρέπει σε εργοστάσια που φτιάχνουν ιούς, και όλα εκρήγνυνται, μια τεράστια, εκτεταμένη οικογένεια από βακτήρια, όπου όλοι πεθαίνουν με ιούς που ξεχύνονται έξω από τα σωθικά τους, οι ιοί καταλαμβάνουν το βακτήριο. Έτσι τώρα μπορείτε να καταλάβετε πώς οι ιοί μπορούν να επιτεθούν σε κύτταρα. Υπάρχουν δύο τρόποι: στα αριστερά είναι αυτό που λέμε ο λυτικός κύκλος, όπου οι ιοί μπαίνουν κατευθείαν μέσα και καταλαμβάνουν τα κύτταρα. Δεξιά είναι ο λυσιγονικός κύκλος που χρησιμοποιεί ιούς ως μυστικούς πράκτορες.

6:20

Έτσι αυτά τα πράγματα δεν είναι τόσο δύσκολα, σωστά; Και τώρα όλοι σας τα καταλαβαίνετε. Αλλά αν έχετε αποφοιτήσει από το λύκειο, μπορώ σχεδόν να εγγυηθώ ότι έχετε ξαναδεί αυτή την πληροφορία. Αλλά σίγουρα παρουσιάστηκε μ' ένα τρόπο που δεν είχε μείνει ακριβώς στο μυαλό σας.

6:37

Έτσι, όταν οι μαθητές μου το πρωτομάθαιναν αυτό, γιατί το μίσησαν τόσο πολύ; Λοιπόν, υπήρξαν ένα-δύο λόγοι.

6:44

Πρώτα απ ' όλα, μπορώ να σας εγγυηθώ ότι τα βιβλία τους δεν είχαν ιούς μυστικούς πράκτορες, και δεν είχαν ιστορίες τρόμου. Ξέρετε, στην επικοινωνία της επιστήμης υπάρχει αυτή η εμμονή με τη σοβαρότητα. Αυτό με σκοτώνει. Δεν αστειεύομαι. Δούλευα για έναν εκπαιδευτικό εκδότη, και ως συγγραφέα, μου έλεγαν πάντοτε να μην χρησιμοποιώ ιστορίες ή διασκεδαστική, ευχάριστη γλώσσα, γιατί τότε δεν θα μπορούσε να θεωρηθεί η δουλειά μου ως "σοβαρή" και "επιστημονική". Σωστά; Θέλω να πω, επειδή Θεός φυλάξοι κάποιος μπορεί να διασκεδάσει μαθαίνοντας την επιστήμη. Έτσι, έχουμε αυτό το πεδίο της επιστήμης που είναι όλα σχετικά με την γλίτσα, και τις αλλαγές χρωμάτων. Κοιτάξτε τώρα. Και στη συνέχεια έχουμε, φυσικά, όπως κάθε καλός επιστήμονας πρέπει να έχει, εκρήξεις! Αλλά εάν ένα βιβλίο φαίνεται πάρα πολύ διασκεδαστικό, είναι κάπως αντιεπιστημονικό.

7:54

Τώρα ένα άλλο πρόβλημα ήταν ότι η γλώσσα στο βιβλίο τους ήταν πραγματικά ακατανόητη. Αν θέλουμε να συνοψίσουμε την ιστορία που σας είπα προηγουμένως, θα μπορούσαμε ν' αρχίσουμε λέγοντας κάτι σαν, "Αυτοί οι ιοί κάνουν αντίγραφα του εαυτού τους βάζοντας το DNA τους μέσα σε ένα άλλο βακτήριο." Ο τρόπος με τον οποίο εμφανιζόταν στο βιβλίο, έμοιαζε κάπως έτσι: "Η αναπαραγωγή βακτηριοφάγων ενεργοποιείται μέσω της εισαγωγής του ιογενούς νουκλεϊκού οξέος μέσα σε ένα άλλο βακτήριο." Αυτό είναι φοβερό, τέλειο για δεκατριάχρονα παιδιά.

8:30

Αλλά εδώ είναι το θέμα. Υπάρχουν πάρα πολλοί άνθρωποι στην επιστημονική εκπαίδευση που θα έβλεπαν το θέμα και θα έλεγαν πως δεν υπάρχει άλλος τρόπος με τον οποίο θα μπορούσαμε να το αποδώσουμε σε μαθητές, επειδή περιέχει κάποια γλώσσα που δεν είναι απολύτως ακριβής. Για παράδειγμα, σας είπα ότι οι ιοί έχουν DNA. Λοιπόν, ένα πολύ μικρό μέρος από αυτά δεν έχει. Έχουν κάτι που ονομάζεται RNA αντ' αυτού. Έτσι ένας επαγγελματίας επιστημονικός συγγραφέας θα το κύκλωνε και θα έλεγε, "Αυτό πρέπει να φύγει. Πρέπει να το αλλάξουμε σε κάτι πιο εξειδικευμένο." Και μετά, μια ομάδα επαγγελματιών επιστημονικών συντακτών θα επανεξέταζε αυτή την πραγματικά απλή εξήγηση, θα έβρισκε λάθη σε σχεδόν όλες τις λέξεις που χρησιμοποίησα, και θα έπρεπε να αλλάξει τα πάντα τα οποία δεν θα ήταν αρκετά σοβαρά, και θα έπρεπε να αλλάξει τα πάντα που δεν θα ήταν 100% τέλεια. Τότε θα ήταν ακριβές, αλλά θα ήταν εντελώς αδύνατο να το καταλάβουμε. Αυτό είναι τρομακτικό.

9:26

Ξέρετε, συζητάω για αυτή την ιδέα του να λες μια ιστορία, και είναι σαν η επικοινωνία της επιστήμης να έχει αναλάβει αυτή την ιδέα, αυτού που εγώ αποκαλώ την τυραννία της ακρίβειας, όπου δεν μπορείτε να πείτε απλά μια ιστορία. Είναι σαν η επιστήμη να έχει γίνει αυτός ο φρικτός αφηγητής που όλοι γνωρίζουμε, που μας δίνει όλες τις λεπτομέρειες για τις οποίες κανείς δε νοιάζεται, πού είναι σαν να λέτε, "Ω, συνάντησα τη φίλη μου για μεσημεριανό γεύμα τις προάλλες, και φορούσε αυτά τα άσχημα τζιν. Θέλω να πω, δεν ήταν πραγματικά τζιν, ήταν περισσότερο ένα είδος κολάν αλλά, μάλλον υποθέτω ότι είναι πραγματικά ένα είδος περισσότερο προς το κολάν με τη μορφή τζιν, αλλά νομίζω -" και λέτε,"Ω Θεέ μου. Ποιο είναι το νόημα;" Ή ακόμη χειρότερα, η εκπαίδευση της επιστήμης να γίνεται όπως εκείνος ο τύπος που πάντα λέει, "Στην πραγματικότητα". Σωστά; Θέλετε να είναι όπως, "Ω, μάγκα, έπρεπε να σηκωθούμε στη μέση της νύχτας και να οδηγήσουμε εκατό μίλια σε απόλυτο σκοτάδι." Και αυτός ο τύπος να πει, "Στην πραγματικότητα, ήταν 87,3 μίλια" Και εσείς να του πείτε, "στην πραγματικότητα, σκάσε! Απλά προσπαθώ να πω μια ιστορία."

10:32

Επειδή η καλή αφήγηση μιας ιστορίας έχει να κάνει με συναισθηματική σύνδεση. Πρέπει να πείσουμε το κοινό μας ότι μιλάμε για σημαντικά θέματα. Αλλά εξίσου σημαντικό είναι να γνωρίζουμε ποιες λεπτομέρειες θα πρέπει να αφήσουμε έξω έτσι ώστε να βγαίνει και πάλι το κύριο νόημα. Θυμήθηκα αυτό που είπε ο αρχιτέκτονας Μιές βαν ντερ Ρόχε, και παραφράζω, όταν είπε πως μερικές φορές πρέπει να πείτε ψέματα για να πείτε την αλήθεια. Νομίζω ότι αυτό το συναίσθημα είναι ιδιαίτερα σχετικό στην επιστημονική εκπαίδευση.

11:09

Τώρα, εν κατακλείδι είμαι συχνά τόσο απογοητευμένος όταν οι άνθρωποι πιστεύουν ότι υποστηρίζω μια υποβάθμιση της επιστήμης. Αυτό δεν είναι αλήθεια σε καμία περίπτωση. Αυτή τη στιγμή είμαι διδακτορικός φοιτητής στο ΜΙΤ, και καταλαβαίνω απόλυτα τη σημασία της λεπτομερούς, συγκεκριμένης επιστημονικής επικοινωνίας μεταξύ εμπειρογνωμόνων, αλλά όχι όταν προσπαθούμε να διδάξουμε δεκατριάχρονα παιδιά. Αν ένας νεαρός μαθητής πιστεύει ότι όλοι οι ιοί έχουν DNA, αυτό δεν πρόκειται να καταστρέψει τις πιθανότητες επιτυχίας του στην επιστήμη. Αλλά αν ένας νεαρός μαθητής δεν μπορεί να καταλάβει τίποτα στην επιστήμη και μαθαίνει να τη μισεί διότι ακούγεται έτσι, αυτό θα καταστρέψει τις πιθανότητες επιτυχίας.

12:02

Αυτό πρέπει να σταματήσει, και εύχομαι η αλλαγή να μπορούσε να προέλθει από τα θεσμικά όργανα στην κορυφή, που διαιωνίζουν αυτά τα προβλήματα, και τους ικετεύω, τους εκλιπαρώ απλά να σταματήσουν. Αλλά νομίζω ότι αυτό είναι απίθανο. Έτσι είμαστε τόσο τυχεροί που έχουμε πόρους όπως το Διαδίκτυο, όπου μπορούμε να παρακάμψουμε αυτά τα θεσμικά όργανα από κάτω προς τα πάνω. Υπάρχει ένας αυξανόμενος αριθμός διαδικτυακών πηγών που είναι αφιερωμένες στο να εξηγούν την επιστήμη με απλούς, κατανοητούς τρόπους. Ονειρεύομαι μια ιστοσελίδα σαν τη Βικιπαίδεια που θα μπορούσε να εξηγήσει κάθε επιστημονική αντίληψη που μπορείτε να σκεφτείτε σε απλή γλώσσα που θα την κατανοούσε ένας μέσος μαθητής. Και εγώ περνώ τον περισσότερο ελεύθερο χρόνο μου φτιάχνοντας αυτά τα επιστημονικά βίντεο τα οποία ανεβάζω στο YouTube. Εξηγώ την χημική ισορροπία χρησιμοποιώντας αναλογίες σε άβολους σχολικούς χορούς, και μιλάω για κυψέλες καύσιμου με ιστορίες για αγόρια και κορίτσια σε μια θερινή κατασκήνωση. Η ανάδραση που λαμβάνω είναι μερικές φορές ανορθόγραφη και συχνά είναι γραμμένη σε LOLcats, αλλά παρόλα αυτά είναι γεμάτη με τόση εκτίμηση κι ευγνωμοσύνη που ξέρω ότι αυτός είναι ο σωστός τρόπος με τον οποίο θα πρέπει να επικοινωνούμε την επιστήμη.

13:26

Υπάρχουν ακόμα τόσα πολλά να γίνουν, όμως, και εάν είστε αναμειγμένοι με την επιστήμη με οποιονδήποτε τρόπο σας παρακινώ να με ακολουθήσετε. Πάρτε μια φωτογραφική μηχανή, αρχίστε να γράφετε ένα μπλογκ, οτιδήποτε, αλλά αφήστε έξω τη σοβαρότητα, αφήστε έξω την ορολογία. Κάντε με να γελάσω.Κάντε με να νοιαστώ Αφήστε έξω αυτές τις ενοχλητικές λεπτομέρειες για τις οποίες κανείς δεν νοιάζεται και απλά φτάστε στο νόημα. Πώς θα πρέπει να ξεκινήσετε; Γιατί δεν λέτε, "Ακούστε, επιτρέψτε μου να σας πω μια ιστορία";

14:02

Ευχαριστώ.

14:04

(Χειροκρότημα)

Shashi Tharoor: Για την καινοτομία και την αντισυμβατική σκέψη ...

Ο Shashi Tharoor (γεν. 9 Μαρτίου 1956) ήταν Υπουργός στην Κυβέρνηση της Ινδίας, για τις Εξωτερικές Υποθέσεις, από το 2009 έως το 2010, και, Ανάπτυξης Ανθρώπινου Δυναμικού, από το 2012 έως το 2014. Το 2013 έκανε μια ομιλία στο http://www.tedxgateway.com (το παράρτημα του http://www.ted.com στην Ινδία) με τίτλο: «A well educated mind vs a well formed mind» («Καλά εκπαιδευμένο μυαλό εναντίον καλά μορφωμένου μυαλού»). Η διάρκεια της ομιλίας ήταν 14 λεπτά. Στα τελευταία 4 αναφέρθηκε στην καινοτομία.

 
Το απόσπασμα της ομιλίας του Shashi Tharoor που αναφέρεται στην καινοτομία:

«Είμαι εδώ για να σας μιλήσω, για την Ινδική εκπαίδευση. Την τριτοβάθμια εκπαίδευση ειδικότερα. ... Αλλά, η καινοτομία απαιτεί νέους τρόπους σκέψης. Άκουσα ότι είχατε μια συζήτηση για την υπερ-σκέψη. Την έχασα. Nέος τρόπος σκέψης σημαίνει να σκέφτεσαι αντισυμβατικά, να μαθαίνεις να δημιουργείς. Είμαστε διάσημοι για το «jugaad», σωστά; Βάλτε στο Google τη λέξη «λιτή καινοτομία» («frugal innovation»). Τα 20 κορυφαία αποτελέσματα αφορούν όλα ινδικές εφευρέσεις. Έχουμε εφεύρει το φθηνότερο ηλεκτροκαρδιογράφημα του κόσμου, απλό και φθηνό ΗΚΓ, τη φθηνότερη ένεση ινσουλίνης, το φθηνότερο αυτοκίνητο στον κόσμο, το Tata Nano. Αλλά όλα αυτά τα πράγματα εφευρέθηκαν αλλού. Εμείς τα κάναμε λιτά, προσιτά, εύκολα παραγόμενα, τα προσαρμόσαμε στις συνθήκες μας. Πρέπει να κάνουμε πράγματα, που οι άλλοι δεν έχουν κάνει πριν, που κάναμε κάποτε στον πολιτισμό μας, όπως ο Nalanda που εφηύρε το μηδέν. Θυμάστε, οι Ρωμαίοι χρησιμοποιούσαν για αριθμούς μεγάλες σειρές γραμμάτων, ώσπου ένας Ινδός σκέφτηκε την ιδέα του μηδενός, από την «Sunyata», της ινδουιστικής και βουδιστικής σκέψης; Έτσι συνέλαβε το μηδέν «śūnya» που άλλαξε τα παγκόσμια μαθηματικά. Να σκεφτούμε ξανά μ' αυτόν τον τρόπο, Να επινοήσουμε. Έχουμε το 17% των μυαλών του κόσμου, γιατί μόνο το 2,8% των αποτελεσμάτων της έρευνας βγαίνει από τη χώρα μας; Ίσως πρέπει να αρχίσουμε από την σχολική αίθουσα. Τα παιδιά μας, δεν χρειάζεται να γεμίζουν τα κεφάλια τους μόνο γεγονότα, περιεχόμενα εγχειριδίων, και διαλέξεις καθηγητών. Γιατί ειλικρινά, τι σας δίνει ένα καλά γεμάτο μυαλό, στην εποχή του Διαδικτύου; Έχετε το Google, σωστά; Βρείτε ό,τι θέλετε με δύο κλικ του ποντικιού. Χρειάζεστε συγκροτημένα μυαλά. Μυαλά που αντιδρούν σε ασυνήθιστες καταστάσεις και λεπτομέρειες. Να μπορούν να συνθέσουν πληροφορίες που δεν έχουν μελετηθεί στο παρελθόν. Ένα μυαλό, μ' άλλα λόγια, που ν' αντιδρά στην εξέταση που λέγεται «ζωή», και δεν σ' εξετάζει μόνο σ' αυτά, που έχεις ήδη προετοιμαστεί. Γι' αυτό χρειάζεστε ένα μυαλό που σκέφτεται πρωτότυπα, ένα μυαλό που δεν ρωτά τον δάσκαλο, «Γιατί;», αλλά «Γιατί όχι;». Είχα πράγματι μια μικρή εμπειρία πρωτότυπης σκέψης, εγώ ο ίδιος. Φοράω γυαλιά. Όχι για να διαβάζω ή να βλέπω εσάς που κάθεστε μπροστά. Αν θέλω, όμως, να δω κάποιον στην πίσω σειρά, πρέπει να βάλω γυαλιά . Αλλά επειδή σπάνια τα φοράω, συνήθως τα χάνω ή μου σπάζουν. Τα βάζω στην τσέπη, κτυπούν πάνω σε κάτι, ραγίζουν, τα βάζω στην αγκαλιά μου, όταν σηκώνομαι, πέφτουν κάτω, κάποιος τα πατάει, σπάζουν. Φέτος, σε 3 μήνες, έχασα ή έσπασα 6 ζευγάρια γυαλιά. Το έλεγα, λοιπόν, σ' ένα φίλο, Και μου είπε: «Γιατί δεν σκέφτεσαι μια απλή λύση;» Λέω: «Κοίτα, δεν υπάρχει εύκολη λύση. Για 150 χρόνια, τα γυαλιά είναι έτσι. Ενώνονται στο κέντρο και στέκονται πάνω στ' αυτιά μας. Αυτό μου είναι άβολο, όταν θέλω να τα βγάλω ή να τα βάλω». Μου λέει: «Όχι, όχι, όχι, όχι, όχι, βρες έναν διαφορετικό τρόπο. Μπορείς να φανταστεί γυαλιά, που να μη στέκονται στ' αυτιά σου ή να ενώνονται στη μέση». Και να τι έκανε. Τα φοράω αυτή τη στιγμή. Κι αν θέλω να δω κανέναν εκεί πίσω, απλά τα ενώνω. Έχουν δύο μαγνήτες, κάνουν ένα κλικ, και μπορώ να σας δω όλους εκεί πίσω. (Χειροκροτήματα) Ίσως είναι χαζό το παράδειγμα, αλλά είναι ένα παράδειγμα, πώς μπορεί κανείς να σκεφτεί πρωτότυπα. Τα πράγματα, τα οικεία αντικείμενα μπορούν να νοηθούν, με τρόπους που δεν έχουμε σκεφτεί πριν. Κι έτσι προοδεύουμε. Δεν έχω καμία αμφιβολία ότι οι προκλήσεις είναι τεράστιες. ... Σας ευχαριστώ πολύ.».

Σήμερα (Παρασκευή 26 Ιουνίου 2015) το απόγευμα -λίγες ώρες πριν ανεβάσω αυτή την ανάρτηση- πέρασα από ένα συνεργείο αυτοκινήτων και βλέπω στο λαιμό του μάστορα κρεμασμένα γυαλιά με μαγνητάκια σαν αυτά που ανέφερε λίγο παραπάνω ο Ινδός Υπουργός ότι εφεύρε ο φίλος του ... !!!

Γιαννιτσά 26 Ιουνίου 2015

 

 
Ολόκληρη η ομιλία του Shashi Tharoor:

 
Το κείμενο των υπότιτλων της υπόλοιπης ομιλίας
του Shashi Tharoor:

Είμαι εδώ για να σας μιλήσω, για την Ινδική εκπαίδευση. Την τριτοβάθμια εκπαίδευση ειδικότερα. Αλλά θα ξεκινήσω με τη δημογραφία. Πόσοι από εσάς εδώ, είστε κάτω των 35 ετών; ΟΚ, φαίνεται να αντιπροσωπεύετε αρκετά τη χώρα. Το 65% της Ινδίας είναι κάτω των 35 ετών. Πόσοι από εσάς είστε κάτω των 25 ετών; Δεν το αντιπροσωπεύετε. Ο μισός πληθυσμός της Ινδίας είναι, λίγο πολύ, κάτω των 25 ετών. Είμαστε μια εκπληκτικά νέα χώρα. Στην πραγματικότητα, μόνο στην ηλικιακή ομάδα 10-19, υπάρχουν 226 εκατομμύρια Ινδοί, έτοιμοι, τελειώνοντας το σχολείο, να εισέλθουν στην τριτοβάθμια εκπαίδευση. Αυτό είναι καταπληκτικό, γιατί συμβαίνει κατά τον χρόνο, που ο υπόλοιπος κόσμος γερνάει. Αν κοιτάξετε τη μέση ηλικία στην Ινδία σήμερα, είναι 28. Φυσικά, μην τα ρωτάτε, σχετικά με το χάσμα, μεταξύ της μέσης ηλικίας του Ινδού και του Ινδικού υπουργικού συμβουλίου. Νομίζω ότι κατέχουν το παγκόσμιο ρεκόρ. Αλλά, αυτό είναι μια άλλη συζήτηση στο TED. Σωστά; Αλλά τι σημασία έχει ο μέσος όρος ηλικίας, σε μια εποχή που ο υπόλοιπος κόσμος αλλάζει; Είναι ότι μέχρι το 2020, η μέση ηλικία στην Ιαπωνία θα είναι τα 47, η Κίνα πρόκειται να ξεπεράσει τα 40, στην Ευρώπη τα 46, οι Ην. Πολιτείες, οι όμορφες ΗΠΑ, επίσης τα 40, και ο μέσος όρος ηλικίας της Ινδίας θα είναι τα 29. Γι' αυτό και είμαστε, δυνητικά, αυτοί που είναι νεαροί, παραγωγικοί, δυναμικοί, με νεανικό πληθυσμό, έτοιμοι να εργαστούν, και να αλλάξουν τον κόσμο. Ο ρόλος που, ας πούμε, έπαιξε η Κίνα στην τελευταία γενεά, να είναι δικός μας στην επόμενη. Η Διεθνής Οργάνωση Εργασίας έχει υπολογίσει ότι μέχρι το 2020, θα έχουμε 160 εκατομμύρια ανθρώπους στην ηλικία που αρχίζει να εργάζεται, - 20-24 την υπολογίζουν - και η Κίνα θα έχει μόνο 94 εκατομμύρια. Άρα, είμαστε πραγματικά έτοιμοι. Εν τω μεταξύ, άλλες χώρες θα έχουν σοβαρό έλλειμμα. Εκτιμάται, ότι οι ΗΠΑ θα έχουν 17 εκατομμύρια λιγότερα απ' όσα χρειάζονται σε ηλικία εργασίας. Εμείς, στην Ινδία, έχουμε τους ανθρώπους. Έχουμε, όμως, τη δυνατότητα να τους εξοπλίσουμε ώστε να γίνουν το εργατικό δυναμικό του κινητήρα εργασίας για τον κόσμο; Δείτε, αν μορφωθούν και εκπαιδευτούν σωστά, μπορούμε, όντως, να αλλάξουμε όχι μόνο την οικονομία μας, την κοινωνία μας, αλλά όλο τον κόσμο. Αν το κάνουμε λάθος, το δημογραφικό δώρο, στο οποίο αναφέρομαι, θα γίνει δημογραφική καταστροφή. Διότι, έχουμε ήδη δει σε 165 από τις 625 περιοχές μας τι συμβαίνει όταν άνεργοι, αμόρφωτοι, απογοητευμένοι νεαροί άνδρες γίνονται έρμαια στις κολακείες των μαοϊκών, στα όπλα και τις σφαίρες. Η εκπαίδευση δεν είναι μόνο ένα κοινωνικό ή οικονομικό ζήτημα, είναι θέμα εθνικής ασφάλειας. Πρέπει να εξοπλίσουμε τον λαό μας ώστε να επωφεληθεί από ό,τι του προσφέρει ο 21ος αιώνας. Συνοπτικά αυτή είναι η ιστορία: 4 Α (4 Ε). Η εξάπλωση (Expansion) της εκπαίδευσης ήταν η πρώτη μας προτεραιότητα. Γιατί; Επειδή οι Βρετανοί - και δεν θα ρωτήσω καν, αν κάποιος είναι εδώ- μας άφησαν το 1947, με ποσοστό αλφαβητισμού 16%. Υπήρχαν μόνο 400.000 φοιτητές σ' όλη τη χώρα στην τριτοβάθμια εκπαίδευση. Είχαμε 26 πανεπιστήμια και λιγότερα από 700 κολέγια. Προφανώς, η επέκταση ήταν απαραίτητη. Σήμερα, είμαστε από το 16% στο 74% στον αλφαβητισμό, Έχουμε από 26 πανεπιστήμια 650 πανεπιστήμια σήμερα, φτάσαμε από τους 400.000 μαθητές, στα 20 εκατομμύρια μαθητές στην τριτοβάθμια εκπαίδευση σήμερα, και έχουμε 35.000 κολέγια, αντί των 700 κολεγίων που είχαμε τότε. Έτσι, η επέκταση έχει γίνει. Είχαμε, επίσης, να αγωνιστούμε για το 2ο Α, την αμεροληψία (Equity). Να συμπεριλάβει τους αποκλεισμένους από την εκπαίδευση. Προσπαθεί να φτάσει τους απομονωμένους. Άνθρωποι που δεν έχουν ίσες ευκαιρίες στην εκπαίδευση. Για λόγους που δεν βοηθήθηκαν. Το φύλο. Ένας προφανής λόγος. Όταν είχαμε 16% ποσοστό αλφαβητισμού, ξέρετε ποιό ήταν το ποσοστό μόρφωσης των γυναικών; 8,9%,τον καιρό της ανεξαρτησίας. Μόνο μία στις 11 Ινδές μπορούσε να διαβάσει και να γράψει. Κάστα, περιοχή, θρησκεία, κάθε είδους άνθρωποι έμειναν έξω από το σύστημα. Έπρεπε να τους φέρουμε μέσα. Ήταν μια μεγάλη πρόκληση και προτεραιότητα για την εκπαίδευση. Για να πετύχουμε αυτά τα δύο Α, λίγο-πολύ, σωστά, δεν ξέρω πόσο καλά κάναμε το τρίτο Α, που είναι το Α της Αριστείας (Excellence). Προφανώς, χρειάζεται ποιότητα. Δημιουργήσαμε θεσμικά όργανα, εξαιρετικής ποιότητας στη χώρα μας. Π.χ. τα τεχνολογικά Ιδρύματα (IIT), είναι μέρος του οράματος του Νεχρού. Το IIT στο Kharagpur ιδρύθηκε το 1956,τη χρονιά που γεννήθηκα, και έγινε στην περιοχή του βρετανικού κέντρου κράτησης, στο κέντρο κράτησης Hijili. Ένα σύμβολο της πολιτικής καταπίεσης έγινε σύμβολο της ελπίδας, της τεχνολογίας, του μέλλοντος. Αλλά, IIT ή IIM, μερικά καλά ιδρύματα, είμαι βέβαιος ότι θα μπορούσατε όλοι, να βρείτε στη χώρα. Είναι, όμως, νησιά αριστείας, που επιπλέουν στη θάλασσα της μετριότητας. Ο μέσος όρος των ανώτατων ιδρυμάτων δεν είναι της ποιότητας, που εσείς και εγώ, όλοι μας θα θέλαμε να έχουμε. Αυτό έχει σχέση με το τέταρτο Α, την Απασχολησιμότητα (Employability). Μιλήστε με τους εργοδότες, τους διευθύνοντες συμβούλους, τι θα σας πουν; Ότι απλά δεν είναι ικανοποιημένοι με την ποιότητα των αποφοίτων που παίρνουν. Ακόμη και στο Τ του TED, τον τεχνολογικό τομέα, αποφοιτούν μισό εκατομμύριο Πτυχιούχοι Μηχανικοί ετησίως. Η Ομοσπονδία Ινδικών Επιμελητηρίων Εμπορίου και Βιομηχανίας, έκανε μια έρευνα που έδειξε οτι,το 64% των εργοδοτών δεν είναι ικανοποιημένοι με την ποιότητα των αποφοίτων που παίρνουν. Ορισμένες εταιρείες κάνουν προγράμματα μετεκπαίδευσης, όπως στη γιγάντια πανεπιστημιούπολη στο Mysore. Και οχι για επαγγελματική κατάρτιση, που συνήθως κάνουν οι εταιρείες, είναι, εκπαίδευση ενός πλήρους έτους σ' αυτούς που έχουν ήδη προσληφθεί, για να αναπληρώσουν τις ελλείψεις, του τι έμαθαν ή δεν έμαθαν σωστά στο κολέγιο. Τώρα, ποιά είναι η κλίμακα της πρόκλησης που αντιμετωπίζουμε. Τι μπορούμε να κάνουμε γι' αυτό; Πρέπει να γίνει μεγάλη προσπάθεια. Φυσικά, προσπαθούμε να εντάξουμε τα παιδιά στο σχολείο νωρίς. Το RTE, το δικαίωμα στην εκπαίδευση. Αν τα παιδιά ήταν εκτός σχολείου, τα παλιά χρόνια, ήταν λάθος των γονιών τους; Σήμερα, είναι σφάλμα του κράτους. Η κυβέρνηση έχει δεσμευτεί, να τους παρέχει εκπαίδευση. Έχουμε όλο και περισσότερα χρήματα που αντλούνται από το σύστημα σε όλα τα επίπεδα. Για παράδειγμα, πολλοί από εσάς έχουν πάει σε έγκριτα πανεπιστήμια. Πολλοί άνθρωποι στην Ινδία δεν μπορούν. Πηγαίνουν σε κρατικά πανεπιστήμια, κατάφωρα υποχρηματοδοτούμενα. Καταλήξαμε σε ένα σχέδιο να δωθούν χρήματα στα κρατικά πανεπιστήμια, έτσι ώστε να έχουν πραγματικά τους πόρους για να προσφέρουν στους μαθητές τους. Μονο τα χρήματα δεν είναι η λυση. Υπάρχει μια μεγαλη πρόκληση, στην αντιμετώπιση των προβλημάτων, όπως το χάσμα των φύλων - υπάρχει χασμα, αλλά παρά τα όσα ο κυριος... τι είπε,πριν ένας ομιλητής,δεν θέλουμε να τις αγκαλιάσουμε,σωστά; Πρέπει, πρέπει να ξεπεραστεί. Τώρα,ο αλφαβητισμός των γυναικών είναι 66%,καλύτερο από το 8,9%, όμως ακόμα, μια στις 3 Ινδές δεν μπορούν να διαβάζουν ή να γράφουν. Πρέπει να το ξεπεράσουμε αυτό. Πρέπει να εντάξουμε αυτούς που έμειναν έξω απ' το δίκτυο. Ο αλφαβητισμός των ενηλίκων! Υπερ-πρόκληση! Πήγα σε ένα χωριό στο Ταμίλ Ναντού, δεν απέχει πολύ από το Χαν Jibran, συνάντησα γυναίκες, που στα 50 και τα 60 τους, μάθαιναν να διαβάζουν και να γράφουν. Οι άνθρωποι σκέφτονται μερικές φορές, τι νόημα έχει. Τα μέλη της οικογένειάς, ο σύζυγος. Σκέφτονται τι νόημα έχει. Η απάντηση είναι ότι αλλάζει η ζωή τους. Αποκτούν κι άλλες δυνατότητες. Μίλησα με μια γυναίκα που ονομάζεται Chitra Mani. Έγραψε με περηφάνια το όνομά της, σε Ταμίλ, σε ένα κομμάτι χαρτί. Την ρώτησα: "Τι σημαίνει για σένα, το να διαβάζεις και να γράφεις; "Και είπε: "Τώρα μπορώ να δω τον προορισμό του λεωφορείου Πού πηγαίνει. Δεν χρειάζεται να ρωτήσω κάποιον, πού πηγαίνει το λεωφορείο. Ξέρω, πού μπορώ να πάω. Όταν πάω στην μεγάλη πόλη του Gandhi Puram, μπορώ να διαβάσω τις ταμπέλες στο δρόμο, να βρω πού πρέπει να πάω, δεν αισθάνομαι ανήμπορη πια ". Αυτή τη χειραφέτηση δίνει στους ανθρώπους ο αλφαβητισμός. Μ' έναν θεμελιώδη και πραγματικό τρόπο. Προσπαθούμε να βοηθήσουμε, φυσικά, εκείνους που τον έχασαν νωρίς, πριν φτάσουμε στο 74%. Για τα μικρότερα παιδιά, έχουμε το σχολείο τώρα. Έχουμε κάτι που ονομάζεται μικτό ποσοστό εγγραφών, το ποσοστό των παιδιών μιας ορισμένης ηλικίας, της κατάλληλης για ένα συγκεκριμένο επίπεδο εκπαίδευσης. Στο δημοτικό σχολείο, τώρα, ο μικτός δείκτης εγγραφών είναι 116%. Εντάχθηκαν περισσότερα παιδιά απ' ό,τι υπήρχαν στην ηλικιακή ομάδα, διότι έρχονται και μεγαλύτερης ηλικίας. Τα κακά νέα είναι, πως όσο ανεβαίνει το επίπεδο, αρχίζει να πέφτει. Έτσι, από την 8η τάξη, φοβάμαι ότι είναι κάτω από το 69%, από την 10η τάξη, 39%, και στο κολέγιο, ο μικτός δείκτης εγγραφών είναι περίπου 18%, έναντι 29% του παγκόσμιου μέσου όρου. Προφανώς, πρέπει να κάνουμε περισσότερα. Η επέκταση δεν έχει προχωρήσει αρκετά. Δεν έχουμε καταφέρει να παραμείνουν όλοι στο σύστημα. Κάποιοι χρειάζονται, στην ουσία, επαγγελματική κατάρτιση. Δεν πρόκειται να γίνουν όλοι υπάλληλοι, ή διοικητικοί ή αξιωματικοί, σωστά; Πρέπει να προσπαθήσουμε να τους εντάξουμε στην επαγγελματική κατάρτιση. Αλλά πώς να το κάνεις αυτό σε μια κουλτούρα όπου, για 3.000 χρόνια, αν ήθελες να γίνεις τσαγκάρης ή ξυλουργός, καλύτερα να έχεις θείο ή πατέρα που να είναι τσαγκάρης ή ξυλουργός, γιατί κανείς άλλος δεν πρόκειται να σε διδάξει. Η μετάδοση της γνώσης, των βιοτεχνών στη χώρα μας, ήταν πάντα θέμα γονιδίων. Ο λόγος που οι γιοί των πολιτικών τείνουν να είναι πολιτικοί επίσης. Και με τους σταρ του Bollywood, η ίδια ιστορία. (Γέλια) Χρειαζόμαστε μαστόρια. Γιατί μια χώρα 1.200.000.000 να έχει πανεθνική έλλειψη, μαστόρων, υδραυλικών, πιστοποιημένων ηλεκτρολόγων; Χρειαζόμαστε περισσότερη επαγγελματική κατάρτιση στο σύστημα. Το κάνουμε. Ξεδιπλώνουμε τώρα την ιδέα των κοινοτικών κολεγίων, έτσι ώστε οι σπουδαστές, θα έχουν κάποια ακαδημαϊκή μόρφωση, πολλή επαγγελματική κατάρτιση, και στη 2η χρονιά, αν παρουσιάζουν τεράστιες ακαδημαϊκές επιδώσεις, να μπορούν να πάνε σε ένα πανεπιστήμιο, αν όχι, θα φεύγουν με διετές πιστοποιητικό, και θα κάνουν μια χρήσιμη τέχνη, σε μια κοινωνία που φωνάζει γι' αυτές τις δεξιότητες. Αυτά είναι τα είδη των αλλαγών που προσπαθούμε να επιφέρουμε, και να προχωρήσουμε μαζί. Αλλά υπάρχει μια αλλαγή, που μόνη της η κυβέρνηση δεν μπορεί να κάνει. Ξέρετε, αν δει κανείς την ανάγκη για έρευνα και καινοτομία, - έχετε ακούσει πολλά, είμαι βέβαιος, κατά τη διάρκεια των ομιλιών στο TED - έρευνα είναι κάτι που... Η κυβέρνηση θέλει να διπλασιάσει το ποσό των χρημάτων που δαπανά για την έρευνα απο 1% του ΑΕΠ στο 2%. Δεν έχουν ακόμα τα χρήματα.

Αλλά, η καινοτομία απαιτεί νέους τρόπους σκέψης. Άκουσα ότι είχατε μια συζήτηση για την υπερ-σκέψη. Την έχασα. Nέος τρόπος σκέψης σημαίνει να σκέφτεσαι αντισυμβατικά, να μαθαίνεις να δημιουργείς. Είμαστε διάσημοι για το «jugaad», σωστά; Βάλτε στο Google τη λέξη «λιτή καινοτομία». Τα 20 κορυφαία αποτελέσματα αφορούν όλα ινδικές εφευρέσεις. Έχουμε εφεύρει το φθηνότερο ηλεκτροκαρδιογράφημα του κόσμου, απλό και φθηνό ΗΚΓ, τη φθηνότερη ένεση ινσουλίνης, το φθηνότερο αυτοκίνητο στον κόσμο, το Tata Nano. Αλλά όλα αυτά τα πράγματα εφευρέθηκαν αλλού. Εμείς τα κάναμε λιτά, προσιτά, εύκολα παραγόμενα, τα προσαρμόσαμε στις συνθήκες μας. Πρέπει να κάνουμε πράγματα, που οι άλλοι δεν έχουν κάνει πριν, που κάναμε κάποτε στον πολιτισμό μας, όπως ο Nalanda που εφηύρε το μηδέν. Θυμάστε, οι Ρωμαίοι χρησιμοποιούσαν για αριθμούς μεγάλες σειρές γραμμάτων, ώσπου ένας Ινδός σκέφτηκε την ιδέα του μηδενός, από την «Sunyata», της ινδουιστικής και βουδιστικής σκέψης; Έτσι συνέλαβε το μηδέν «śūnya» που άλλαξε τα παγκόσμια μαθηματικά. Να σκεφτούμε ξανά μ' αυτόν τον τρόπο, Να επινοήσουμε. Έχουμε το 17% των μυαλών του κόσμου, γιατί μόνο το 2,8% των αποτελεσμάτων της έρευνας βγαίνει από τη χώρα μας; Ίσως πρέπει να αρχίσουμε από την σχολική αίθουσα. Τα παιδιά μας, δεν χρειάζεται να γεμίζουν τα κεφάλια τους μόνο γεγονότα, περιεχόμενα εγχειριδίων, και διαλέξεις καθηγητών. Γιατί ειλικρινά, τι σας δίνει ένα καλά γεμάτο μυαλό, στην εποχή του Διαδικτύου; Έχετε το Google, σωστά; Βρείτε ό,τι θέλετε με δύο κλικ του ποντικιού. Χρειάζεστε συγκροτημένα μυαλά. Μυαλά που αντιδρούν σε ασυνήθιστες καταστάσεις και λεπτομέρειες. Να μπορούν να συνθέσουν πληροφορίες που δεν έχουν μελετηθεί στο παρελθόν. Ένα μυαλό, μ' άλλα λόγια, που ν' αντιδρά στην εξέταση που λέγεται «ζωή», και δεν σ' εξετάζει μόνο σ' αυτά, που έχεις ήδη προετοιμαστεί. Γι' αυτό χρειάζεστε ένα μυαλό που σκέφτεται πρωτότυπα, ένα μυαλό που δεν ρωτά τον δάσκαλο, «Γιατί;», αλλά «Γιατί όχι;». Είχα πράγματι μια μικρή εμπειρία πρωτότυπης σκέψης, εγώ ο ίδιος. Φοράω γυαλιά. Όχι για να διαβάζω ή να βλέπω εσάς που κάθεστε μπροστά. Αν θέλω, όμως, να δω κάποιον στην πίσω σειρά, πρέπει να βάλω γυαλιά . Αλλά επειδή σπάνια τα φοράω, συνήθως τα χάνω ή μου σπάζουν. Τα βάζω στην τσέπη, κτυπούν πάνω σε κάτι, ραγίζουν, τα βάζω στην αγκαλιά μου, όταν σηκώνομαι, πέφτουν κάτω, κάποιος τα πατάει, σπάζουν. Φέτος, σε 3 μήνες, έχασα ή έσπασα 6 ζευγάρια γυαλιά. Το έλεγα, λοιπόν, σ' ένα φίλο, Και μου είπε: «Γιατί δεν σκέφτεσαι μια απλή λύση;» Λέω: «Κοίτα, δεν υπάρχει εύκολη λύση. Για 150 χρόνια, τα γυαλιά είναι έτσι. Ενώνονται στο κέντρο και στέκονται πάνω στ' αυτιά μας. Αυτό μου είναι άβολο, όταν θέλω να τα βγάλω ή να τα βάλω». Μου λέει: «Όχι, όχι, όχι, όχι, όχι, βρες έναν διαφορετικό τρόπο. Μπορείς να φανταστεί γυαλιά, που να μη στέκονται στ' αυτιά σου ή να ενώνονται στη μέση». Και να τι έκανε. Τα φοράω αυτή τη στιγμή. Κι αν θέλω να δω κανέναν εκεί πίσω, απλά τα ενώνω. Έχουν δύο μαγνήτες, κάνουν ένα κλικ, και μπορώ να σας δω όλους εκεί πίσω. (Χειροκροτήματα) Ίσως είναι χαζό το παράδειγμα, αλλά είναι ένα παράδειγμα, πώς μπορεί κανείς να σκεφτεί πρωτότυπα. Τα πράγματα, τα οικεία αντικείμενα μπορούν να νοηθούν, με τρόπους που δεν έχουμε σκεφτεί πριν. Κι έτσι προοδεύουμε. Δεν έχω καμία αμφιβολία ότι οι προκλήσεις είναι τεράστιες.

Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι όλοι στη χώρα μας, πρέπει να μορφωθούν. Υπάρχουν και καλές ειδήσεις. Το 95% των 12χρονων σ'όλη την Ινδία, μπορεί να διαβάσει και να γράψει. Έτσι, το μέλλον φαίνεται καλό. Και όσον αφορά το εργατικό δυναμικό, αν βάλουμε όλα τα αυτά τα κομμάτια στη θέση τους, μπορούμε να πούμε στον υπόλοιπο κόσμο: «Ερχόμαστε». Σας ευχαριστώ πολύ. (Χειροκροτήματα)